ventus

E Victionario

Latine[+/-]

Ventus flat
Vicipaedia
Vicipaedia
Vicipaedia articulum habet de vento.

ventus (ventī)[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈwentus/(classice)
Syllabificatio phonetica: ven·tus — morphologica: vent-us

Notatio[+/-]

← Protindeuropaee *h₂wéh₁n̥ts

Nomen substantivum[+/-]

vent|us, -ī masc.

  1. Aer fluens.

Declinatio[+/-]

m. sing. plur.
nom. ventus ventī I
gen. ventī ventōrum II
dat. ventō ventīs III
acc. ventum ventōs IV
abl. ventō ventīs VI
voc. vente ventī V

Dictiones collatae[+/-]

Hyponyma

Translationes[+/-]

Aer fluensdilatare ▼
Aer fluenscollabi ▲

ventus (ventūs)[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈwentus/(classice)
Syllabificatio phonetica: ven·tus — morphologica: vent-us

Notatio[+/-]

← Latine: veniō.

Nomen substantivum[+/-]

vent|us, -ūs masc.

  1. Actus veniendi.

Declinatio[+/-]

m. sing. plur.
nom. ventus ventūs I
gen. ventūs ventuum II
dat. ventuī ventibus III
acc. ventum ventūs IV
abl. ventū ventibus VI
voc. ventus ventūs V

Dictiones collatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

Actus veniendidilatare ▼
Actus veniendicollabi ▲

Discretiva

ventus dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

ventūs[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
ventūs casus genitivus singularis substantivi ventus (ventūs)
ventūs casus nominativus pluralis substantivi ventus (ventūs)
ventūs casus accusativus pluralis substantivi ventus (ventūs)
ventūs casus vocativus pluralis substantivi ventus (ventūs)
Appellatio[+/-]
API: /ˈwentuːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: ven·tūs — morphologica: vent-us

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43		Aulus Cornelius Celsus 30 Quintus Curtius Rufus ca. 50 P. Cornelius Tacitus
ca. 116		Aulus Gellius
ca. 130-170		 Hildegardis Bingensis
1098-1179 		Franciscus Petrarca
1304-1374 		Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600 		Ulco Cats Bussemaker
1810–1865
antiq. class.class. I IIII III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Quem fortasse vis non ingeni solum sed etiam animi et naturalis quidam dolor dicentem incendebat efficiebatque ut et incitata et gravis et vehemens esset oratio; dein cum otiosus stilum prenderat motusque omnis animi tamquam ventus hominem defecerat, flaccescebat oratio. —Brutus Ciceronis [1][2]

class.

  • Nam fere ventus ubique a mediterraneis regionibus veniens salubris, a mari gravis est. —De Medicina Celsi [3][2]

saec. I.

  • Nec accipiendo operi, quo Macedones continenti insulam iungere parabant, quicquam magis quam ille ventus obstabat. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [4][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • quibus paulum aegreque vitatis, postquam mutabat aestus eodemque quo ventus ferebat, non adhaerere ancoris, non exhaurire inrumpentis undas poterant: equi, iumenta, sarcinae, etiam arma praecipitantur quo levarentur alvei manantes per latera et fluctu superurgente. —Annales P. Cornelii Taciti [5][2]

saec. II.

  • Quae reprehendit autem Caesellius Furiana haec sunt: quod terram in lutum versam lutescere dixerit et tenebras in noctis modum factas noctescere et pristinas reciperare vires virescere, et quod ventus si mare caerulum crispicans nitefacit purpurat dixerit, et opulentum fieri opulescere. —Noctes Atticae A. Gellii [6]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Qui autem lactucas quae inutiles sunt et quae vukrut dicuntur aut crudas aut coctas comederet, amens, id est unsinnig fieret, et in medulla vacuus efficeretur, quia illae nec calidae nec frigidae sunt, sed tantum inutilis ventus qui fructus terrae arefacit, id est derret, et nullum fructum affert; et lactucae illae de spuma terrae sudoris crescunt, et ideo inutiles sunt. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis [7]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Postremo tecum cogita: quid est hoc pro quo tam solicite torquemur? ventus est fama quam sequimur, fumus est, umbra est, nichil est. —Epistole familiares Petrarcae [8]

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Neque est sensus neque ratio, qua me ad caelum deducas, dicendo motus aeris et aquae esse a luna etc. ; qui enim fit ut a simplici motu lunae vel duplici, et ab uno motu caeli, qui rapere fingitur omnia, non sequatur unus spiritus, unus ventus, sicut iuxta innumerabiles differentias locorum et amplius differentiae huiusmodi appulsuum et spirituum apparent? —De principiis rerum elementis et causis Iordani Bruni [9][2]

saec. XIX.

  • Verumtamen de quibusdam aliquis dubitare possit, an quaevis causae fieri possint ipsius fortunae: veluti, an valetudinis causa sit aut ventus, aut aestus, sed non detonsum esse. —Aristotelis Physica Bussemakeri [10][2]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Brutus. (The Latin Library): 24 [93] — ventus
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 Vicicitatio: ventus.
  3. ↑ 3.0 3.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber secundus, I. [4] — ventus
  4. ↑ 4.0 4.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber IV. Capitulum II, [8] — ventus
  5. ↑ 5.0 5.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber II. [23] — ventus
  6. ↑ Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber XVIII. Capitulum XI, [3] — ventus
  7. ↑ Hildegardis Bingensis - Subtilitates diversarum naturarum creaturum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber septimus. Cap. XCI. - De lactuca agresti — ventus
  8. ↑ Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Epistole familiares. (Universitas Turicensis): Liber I. 2: [29] — ventus
  9. ↑ 9.0 9.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De principiis rerum elementis et causis (Universitas Turicensis): Cap. De aere seu spiritu.  — ventus
  10. ↑ 10.0 10.1 Ulco Cats Bussemaker, Aristotelis Physica. Aristotelis Naturalis Auscultatio Libri VIII, Firmin Didot, Paris 1854. (Universitas Turicensis): Liber II, capitulum V, [8] — ventus
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=ventus&oldid=214023"