adventus

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /adˈwentus/(classice)
Syllabificatio phonetica: ad·ven·tus — morphologica: ad-vent-us

Notatio[+/-]

Latine: adveniō

Participium[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
adventus
perfectum passiva participium­ nominativo adveniō

Declinatio[+/-]

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. adventus adventa adventum nom. adventī adventae adventa
gen. adventī adventae adventī gen. adventōrum adventārum adventōrum
dat. adventō adventae adventō dat. adventīs adventīs adventīs
acc. adventum adventam adventum acc. adventōs adventās adventa
abl. adventō adventā adventō abl. adventīs adventīs adventīs
voc. advente adventa adventum voc. adventī adventae adventa

Nomen substantivum[+/-]

advent|us, -ūs masc.

  1. √ Factum adveniendi.
  2. Spatium temporis in religione christiana ante nativitatem domini.

Declinatio[+/-]

m. sing. plur.
nom. adventus adventūs I
gen. adventūs adventuum II
dat. adventuī adventibus III
acc. adventum adventūs IV
abl. adventū adventibus VI
voc. adventus adventūs V

Translationes[+/-]

Discretiva

adventus dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

adventūs[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
adventūs casus genitivus singularis substantivi adventus
adventūs casus nominativus pluralis substantivi adventus
adventūs casus accusativus pluralis substantivi adventus
adventūs casus vocativus pluralis substantivi adventus
Appellatio[+/-]
API: /adˈwentuːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: ad·ven·tūs — morphologica: ad-vent-us