saluto

E Victionario
Jump to navigation Jump to search

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /saˈluːtoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: sa·lū·tō — morphologica: salut-o

Notatio[+/-]

← Latine: salvō (salvāre) ← √ “Salutem facere,” a salus, salūtis.

Verbum transitivum[+/-]

  1. Aliquem salvum facere; acquīrere salutem alicuius; cōnservāre.
  2. Salutem dicere vel facere alicui.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
salūt- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. salūtō salūtem   salūtābam salūtārem salūtābō  
II. sing. salūtās salūtēs salūtā! salūtābās salūtārēs salūtābis salūtātō!
III. sing. salūtat salūtet   salūtābat salūtāret salūtābit salūtātō!
I. plur. salūtāmus salūtēmus   salūtābāmus salūtārēmus salūtābimus  
II. plur. salūtātis salūtētis salūtāte! salūtābātis salūtārētis salūtābitis salūtātōte!
III. plur. salūtant salūtent   salūtābant salūtārent salūtābunt salūtantō!
Thema Vox passiva
salūt- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. salūtor salūter   salūtābar salūtārer salūtābor  
II. sing. salūtāris salūtēris salūtāre! salūtābāris salūtārēris salūtāberis salūtātor!
III. sing. salūtātur salūtētur   salūtābātur salūtārētur salūtābitur salūtātor!
I. plur. salūtāmur salūtēmur   salūtābāmur salūtārēmur salūtābimur  
II. plur. salūtāminī salūtēminī salūtāminī! salūtābāminī salūtārēminī salūtābiminī —
III. plur. salūtantur salūtentur   salūtābantur salūtārentur salūtābuntur salūtantor!
Thema Vox activa
salūtāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. salūtāvī salūtāverim salūtāveram salūtāvissem salūtāverō
II. sing. salūtāvistī salūtāveris salūtāverās salūtāvissēs salūtāveris
III. sing. salūtāvit salūtāverit salūtāverat salūtāvisset salūtāverit
I. plur. salūtāvimus salūtāverimus salūtāverāmus salūtāvissēmus salūtāverimus
II. plur. salūtāvistis salūtāveritis salūtāverātis salūtāvissētis salūtāveritis
III. plur. salūtāvērunt salūtāverint salūtāverant salūtāvissent salūtāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		salūtāre salūtāvisse salūtātūrum,
-am, -um esse 		salūtāns   salūtātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		salūtārī salūtātum,
-am, -um esse 		salūtātum īrī   salūtātus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
salūtandī salūtandus, -a, -um salūtātum salūtātū

Dictiones collatae[+/-]

Collocationes

Dictiones derivatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

Salutem dicere vel faceredilatare ▼
Salutem dicere vel facerecollabi ▲
Conservaredilatare ▼
Conservarecollabi ▲

Fontes

  1. ↑ Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 209 — “SĂLŪTO, as, āvi, ātum, are, a. 1. (salus)”
  2. ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 157 — “sălūto, āvi, ātum, 1. [salus]”
  3. ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — salūto, āvī, ātum, āre (Intens. v. salvo) (tom. 2, p. 2470)
  4. ↑ Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — salutare
  5. ↑ Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — saluto
  6. ↑ Vicicitatio: saluto.
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=saluto&oldid=223057"