Jump to content

conservo

E Victionario

Notatio

[+/-]
cum + servo

Verbum transitivum

[+/-]

cōnserv|ō, -āre, -āvī, -ātum

  1. Habere aliquem ut servatum.

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
cōnserv- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. cōnservō cōnservem   cōnservābam cōnservārem cōnservābō  
II. sing. cōnservās cōnservēs cōnservā! cōnservābās cōnservārēs cōnservābis cōnservātō!
III. sing. cōnservat cōnservet   cōnservābat cōnservāret cōnservābit cōnservātō!
I. plur. cōnservāmus cōnservēmus   cōnservābāmus cōnservārēmus cōnservābimus  
II. plur. cōnservātis cōnservētis cōnservāte! cōnservābātis cōnservārētis cōnservābitis cōnservātōte!
III. plur. cōnservant cōnservent   cōnservābant cōnservārent cōnservābunt cōnservantō!
Thema Vox passiva
cōnserv- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. cōnservor cōnserver   cōnservābar cōnservārer cōnservābor  
II. sing. cōnservāris cōnservēris cōnservāre! cōnservābāris cōnservārēris cōnservāberis cōnservātor!
III. sing. cōnservātur cōnservētur   cōnservābātur cōnservārētur cōnservābitur cōnservātor!
I. plur. cōnservāmur cōnservēmur   cōnservābāmur cōnservārēmur cōnservābimur  
II. plur. cōnservāminī cōnservēminī cōnservāminī! cōnservābāminī cōnservārēminī cōnservābiminī
III. plur. cōnservantur cōnserventur   cōnservābantur cōnservārentur cōnservābuntur cōnservantor!
Thema Vox activa
cōnservāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. cōnservāvī cōnservāverim cōnservāveram cōnservāvissem cōnservāverō
II. sing. cōnservāvistī cōnservāveris cōnservāverās cōnservāvissēs cōnservāveris
III. sing. cōnservāvit cōnservāverit cōnservāverat cōnservāvisset cōnservāverit
I. plur. cōnservāvimus cōnservāverimus cōnservāverāmus cōnservāvissēmus cōnservāverimus
II. plur. cōnservāvistis cōnservāveritis cōnservāverātis cōnservāvissētis cōnservāveritis
III. plur. cōnservāvērunt cōnservāverint cōnservāverant cōnservāvissent cōnservāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
cōnservāre cōnservāvisse cōnservātūrum,
-am, -um esse
cōnservāns   cōnservātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
cōnservārī cōnservātum,
-am, -um esse
cōnservātum īrī   cōnservātus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
cōnservandī cōnservandus, -a, -um cōnservātum cōnservātū