nosco
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈnoːskoː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: nōs·cō — morphologica: nosc-o
Formae aliae
[+/-]Verbum temporale
[+/-]nōsc|ō, -ĕre, nōvī, nōtum
- Spiritualiter videre, in animo invenire.
- (Perfectum) √ scire, notum habere.
Coniugatio
[+/-]Verbum finitum
| Thema | Vox activa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| nōv- | Tempus perfectum | plusquam perfectum | futurum exactum | ||
| Persona | indicativ. | coniunct. | indicativ. | coniunct. | |
| I. sing. | nōvī | nōverim | nōveram | nōvissem | nōverō |
| II. sing. | nōvistī | nōveris | nōverās | nōvissēs | nōveris |
| III. sing. | nōvit | nōverit | nōverat | nōvisset | nōverit |
| I. plur. | nōvimus | nōverimus | nōverāmus | nōvissēmus | nōverimus |
| II. plur. | nōvistis | nōveritis | nōverātis | nōvissētis | nōveritis |
| III. plur. | nōvērunt | nōverint | nōverant | nōvissent | nōverint |
Verbum infinitum
| Modus | infinitivus | participium | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Tempus | praesens | perfectum | futurum | praesens | perfectum | futurum |
| Vox activa |
nōscere | nōvisse | nōtūrum, -am, -um esse |
nōscēns | nōtūrus, -a, -um | |
| Vox passiva |
nōscī | nōtum, -am, -um esse |
nōtum īrī | nōtus, -a, -um |
||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum | ||||
| nōscendī | nōscendus, -a, -um | nōtum | nōtū | |||
Usus
[+/-]- Unum cum noveris, omnes noveris
- nosce te ipsum
Dictiones collatae
[+/-]Antonyma · contraria
Dictiones derivatae
[+/-]Composita
- accōgnōscō, accōgnōscere
- adagnōscō, adagnōscere
- agnōscō, agnōscere
- cōgnōscō, cōgnōscere
- dīgnōscō, dīgnōscere
- incōgnōscō, incōgnōscere
- internōscō, internōscere
- percōgnōscō, percōgnōscere
- pernōscō, pernōscere
- praecōgnōscō, praecōgnōscere
- praenōscō, praenōscere
- recōgnōscō, recōgnōscere
- renōscō, renōscere
Translationes
[+/-]| Spiritualiter videre, in animo invenire | dilatare ▼ |
|---|
| Spiritualiter videre, in animo invenire | collabi ▲ |
|---|