inanimus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /iˈna.ni.mus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·a·ni·mus — morphologica: in-anim-us

Nomen adiectivum

inanim|us, -a, -um

1. Sine anima.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	inanimus	inanima	inanimum	nom.	inanimī	inanimae	inanima
gen.	inanimī	inanimae	inanimī	gen.	inanimōrum	inanimārum	inanimōrum
dat.	inanimō	inanimae	inanimō	dat.	inanimīs	inanimīs	inanimīs
acc.	inanimum	inanimam	inanimum	acc.	inanimōs	inanimās	inanima
abl.	inanimō	inanimā	inanimō	abl.	inanimīs	inanimīs	inanimīs
voc.	inanime	inanima	inanimum	voc.	inanimī	inanimae	inanima

Dictiones collatae

• anima, animal, animus
• inanimis

Synonyma

1. inanimātus, inanimāns, inanimal, inanimālis

Antonyma · contraria

1. animātus, animāns, animālis

Dictiones derivatae

• inanimum

Translationes

Sine anima	dilatare ▼

Sine anima	collabi ▲

Anglice: lifeless (en), inanimate (en) Dacoromane: inanimat (ro), neanimat (ro) Finnice: eloton (fi) Francogallice: inanimé (fr) Germanice: leblos (de), unbelebt (de) Hispanice: inanimado (es) Suecice: livlös (sv) Ucrainice: неживий (uk) ‎(nežyvyj)