inanimae

Discretiva

inanimae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
inanimae	casus genitivus singularis · genus femininum	adiectivi inanimus
inanimae	casus dativus singularis · genus femininum	adiectivi inanimus
inanimae	casus nominativus pluralis · genus femininum	adiectivi inanimus
inanimae	casus vocativus pluralis · genus femininum	adiectivi inanimus

Appellatio pronuntiatusque

API: /iˈna.ni.mae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·a·ni·mae — morphologica: in-anim-ae

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (44/43 a.C.n.)

• Adde ductus aquarum, derivationes fluminum, agrorum inrigationes, moles oppositas fluctibus, portus manu factos, quae unde sine hominum opere habere possemus? Ex quibus multisque aliis perspicuum est, qui fructus quaeque utilitates ex rebus iis, quae sint inanimae, percipiantur, eas nos nullo modo sine hominum manu atque opera capere potuisse. —De officiis Ciceronis

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Hactenus divini somnii suada maiestas, quod usus foret, pronuntiavit. Nec deinceps postposito vel in supinam procrastinationem reiecto negotio, statim sacerdoti meo relatis quae videram, inanimae protinus castimoniae iugum subeo et lege perpetua praescriptis illis decem diebus spontali sobrietate multiplicatis instructum teletae comparo largitus, omnibus ex studio pietatis magis quam mensura rerum mearum collatis. —Metamorphoseon libri XI Apulei