femina

Latine

Appellatio

fēmina

API: /ˈfeːmina/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fē·mi·na — morphologica: femin-a

Formae aliae

• faemina, foemina

Nomen substantivum

fēmĭn|a, -ae fem.

1. (De hominibus) mulier, vel alia sexus parturientis.
2. (De animalibus) animal sexu muliebri.
3. (Gramm.) genus femininum.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	fēmina	fēminae	I
gen.	fēminae	fēminārum	II
dat.	fēminae	fēminīs	III
acc.	fēminam	fēminās	IV
abl.	fēminā	fēminīs	VI
voc.	fēmina	fēminae	V

Dictiones collatae

• fēcundus, fēcunditās
• fēllō, fēllāre
• femur, †femen
• fētus, foetus

Dictiones derivatae

• fēmella
• fēminal
• fēmineus
• fēminīnus, fēminīnē

Translationes

Mulier

• Anglice: woman (en), wife (en)
• Batave: vrouw (nl) f, wijf (nl) n
• Bulgarice: жена (bg) f ‎(žena)
• Francogallice: femme (fr) f

• Germanice: Frau (de) f, Weib (de) n
• Macedonice: же́на f ‎(žéna)
• Slavica Antiqua: жена f ‎(žena), ⰶⰵⱀⰰ f ‎(žena)
• Suecice: kvinna (sv) c

Animal sexu muliebri

• Anglice: female (en)
• Batave: vrouwelijk (nl)

• Bulgarice: женски ‎(ženski)
• Germanice: Weibchen (de) n

Genus femininum

• Anglice: feminine gender (en)
• Batave: vrouwelijk (nl)

• Bulgarice: женски ‎(ženski), жѐнски род m ‎(žѐnski rod)
• Germanice: weibliches Geschlecht (de) n

Discretiva

femina dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

femina

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
femina	casus nominativus pluralis	femur
femina	casus accusativus pluralis	femur
femina	casus vocativus pluralis	femur

Appellatio

femina

API: /ˈfemina/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fe·mi·na — morphologica: femin-a

fēminā

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fēminā	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	fēminō

Forma	Modus flexurae	originis
fēminā	casus ablativus singularis	substantivi fēmina

Appellatio

fēminā

API: /ˈfeːminaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fē·mi·nā — morphologica: femin-a