Jump to content

feminae

E Victionario

Discretiva

feminae dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
fēminae casus genitivus singularis substantivi fēmina
fēminae casus dativus singularis substantivi fēmina
fēminae casus nominativus pluralis substantivi fēmina
fēminae casus vocativus pluralis substantivi fēmina

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈfeːmi.nae̯/(classice)
Syllabificatio phonetica: fē·mi·nae — morphologica: femin-ae

Loci

[+/-]
Marcus Terentius Varro
-116…-27
Aulus Cornelius Celsus
ca. -25…+50
Petronius Arbiter
ca. 14-66
C. Plinius Secundus
23-79
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class.class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

  • Natura cum tria genera transit et id est in usu discriminatum, tum denique apparet, ut est in doctus et docta et doctum: doctrina enim per tria haec transire potest et usus docuit discriminare doctam rem ab hominibus et in his marem ac feminam. In mare et femina et neutro neque natura maris transit neque feminae neque neutra, et ideo non dicitur feminus femina feminum, sic reliqua: itaque singularibus ac secretis vocabulis appellati sunt. —De lingua Latina Varronis [1]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

  • Si vero austri pluviaeque hiemem occuparunt, ver autem frigidum et siccum est, gravidae quidem feminae, quibus tum adest partus, abortu periclitantur; eae vero, quae gignunt, inbecillos vixque vitales edunt. Ceteros lippitudo arida et, si seniores sunt, gravedines atque destillationes male habent. —De Medicina Celsi [2][3]

saec. I.

  • Nam quod servum te et humilem fateris, accendis desiderium aestuantis. Quaedam enim feminae sordibus calent, nec libidinem concitant, nisi aut servos viderint aut statores altius cinctos. Arena aliquas accendit, aut perfusus pulvere mulio, aut histrio scaenae ostentatione traductus. —Satyricon T. Petronii Arbitri [4]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Equidem et formae gratia ritusque perpetui in corporibus suis aliquas exterarum gentium uti herbis quibusdam adverto animo. inlinunt certe aliis aliae faciem in populis barbarorum feminae; maresque etiam apud Dacos et Sarmatas corpora sua inscribunt. simili plantagini – glastum in Gallia vocatur – Britannorum coniuges nurusque toto corpore oblitae quibusdam in sacris nudae incedunt, Aethiopum colorem imitantes. —Naturalis historia Plinii [5]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Suscipit Ceres: «Tuis quidem lacrimosis precibus et commoveor et opitulari cupio, sed cognatae meae, cum qua etiam foedus antiquum amicitiae colo, bonae praeterea feminae, malam gratiam subire nequeo. Decede itaque istis aedibus protinus et quod a me retenta custoditaque non fueris optimi consule.» —Metamorphoseon libri XI Apulei [6][3]

Fontes

  1. Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Liber nonus, XXXVIII. — feminae
  2. 2.0 2.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber secundus, I. [14] — feminae
  3. 3.0 3.1 3.2 Vicicitatio: feminae.
  4. T. Petronius Arbiter, Satyricon - quae supersunt (apud Guilielmum Vande Water, Trajecti ad Rhenum MDCCIX). Cap. CXXVI. — feminae
  5. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXII, cap. 2, [2] — feminae
  6. 6.0 6.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber VI. Capitulum III. Versus 1 — feminae