feminis

Discretiva

feminis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

feminis

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
feminis	casus genitivus singularis	substantivi femur

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈfe.mi.nis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fe·mi·nis — morphologica: femin-is

fēminīs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
fēminīs	casus dativus pluralis	substantivi fēmina
fēminīs	casus ablativus pluralis	substantivi fēmina

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈfeːmi.niːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fē·mi·nīs — morphologica: femin-is

Loci

Marcus Terentius Varro -116…-27

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

• Qui potissimum quaeque pecudum pascatur, habenda ratio, nec solum quod faeno fit satura equa aut bos, cum sues hoc vitent et quaerant glandem, sed quod hordeum et faba interdum sit quibusdam obiciendum et dandum bubus lupinum et lactariis medica et cytisum; praeterea quod ante admissuram diebus triginta arietibus ac tauris datur plus cibi, ut vires habeant, feminis bubus demitur, quod macescentes melius concipere dicuntur. —De agricultura Varronis

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• parum scilicet fuerat in gulas condi maria, nisi manibus, auribus, capite totoque corpore a feminis iuxta virisque gestarentur. quid mari cum vestibus, quid undis fluctibusque cum vellere? non recte recipit haec nos rerum natura nisi nudos? esto, sit tanta ventri cum eo societas: quid tergori? parum est, nisi qui vescimur periculis etiam vestiamur? adeo per totum corpus anima hominis quaesita maxime placent. —Naturalis historia Plinii