Jump to content

construo

E Victionario

Latine

[+/-]

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈkoːnstruoː/, [ˈkõːstrʊoː](classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·stru·ō — morphologica: con-stru-o

Notatio

[+/-]
← con- + struō

Verbum transitivum

[+/-]

cōnstru|ō, -ere, cōnstrūxī, cōnstrūctum [1][2][3][4][5]

  1. √ Aliud super aliud componendo reponere.[1]
  2. Struendo conjungere.[1]
    aedificium construere
  3. (Gramm.) unam partem orationis cum altera ita conjungere, ut Latini sermonis consuetudo servetur.[1]

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
cōnstru- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. cōnstruō cōnstruam   cōnstruēbam cōnstruerem cōnstruam  
II. sing. cōnstruis cōnstruās cōnstrue! cōnstruēbās cōnstruerēs cōnstruēs cōnstruitō!
III. sing. cōnstruit cōnstruat   cōnstruēbat cōnstrueret cōnstruet cōnstruitō!
I. plur. cōnstruimus cōnstruāmus   cōnstruēbāmus cōnstruerēmus cōnstruēmus  
II. plur. cōnstruitis cōnstruātis cōnstruite! cōnstruēbātis cōnstruerētis cōnstruētis cōnstruitōte!
III. plur. cōnstruunt cōnstruant   cōnstruēbant cōnstruerent cōnstruent cōnstruuntō!
Thema Vox passiva
cōnstru- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. cōnstruor cōnstruar   cōnstruēbar cōnstruerer cōnstruar  
II. sing. cōnstrueris cōnstruāris cōnstruere! cōnstruēbāris cōnstruerēris cōnstruēris cōnstruitor!
III. sing. cōnstruitur cōnstruātur   cōnstruēbātur cōnstruerētur cōnstruētur cōnstruitor!
I. plur. cōnstruimur cōnstruāmur   cōnstruēbāmur cōnstruerēmur cōnstruēmur  
II. plur. cōnstruiminī cōnstruāminī cōnstruiminī! cōnstruēbāminī cōnstruerēminī cōnstruēminī —
III. plur. cōnstruuntur cōnstruantur   cōnstruēbantur cōnstruerentur cōnstruentur cōnstruuntor!
Thema Vox activa
cōnstrūx- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. cōnstrūxī cōnstrūxerim cōnstrūxeram cōnstrūxissem cōnstrūxerō
II. sing. cōnstrūxistī cōnstrūxeris cōnstrūxerās cōnstrūxissēs cōnstrūxeris
III. sing. cōnstrūxit cōnstrūxerit cōnstrūxerat cōnstrūxisset cōnstrūxerit
I. plur. cōnstrūximus cōnstrūxerimus cōnstrūxerāmus cōnstrūxissēmus cōnstrūxerimus
II. plur. cōnstrūxistis cōnstrūxeritis cōnstrūxerātis cōnstrūxissētis cōnstrūxeritis
III. plur. cōnstrūxērunt cōnstrūxerint cōnstrūxerant cōnstrūxissent cōnstrūxerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		cōnstruere cōnstrūxisse cōnstrūctūrum,
-am, -um esse 		cōnstruēns   cōnstrūctūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		cōnstruī cōnstrūctum,
-am, -um esse 		cōnstrūctum īrī   cōnstrūctus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
cōnstruendī cōnstruendus, -a, -um cōnstrūctum cōnstrūctū

Dictiones collatae

[+/-]

Composita

Synonyma

  1. coacervō, coacervāre
  2. compōnō, compōnere, aedificō, aedificāre

Antonyma · contraria

Dictiones derivatae

[+/-]

Translationes

[+/-]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 819 — “CONSTRŬO, strŭis, struxi, structum, strŭere, a. 3.”
  2. ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 629 — “con-strŭo, uxi, uctum, ĕre, 1.”
  3. ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — cōn-struo, strūxī, strūctum, ere (tom. 1, p. 1566)
  4. ↑ Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — construere
  5. ↑ Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — construo
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=construo&oldid=208873"