struere

Discretiva

struere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
struere	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	struō
struere	—	praesens	activa	infinitivus	struō

Appellatio

API: /ˈstruere/

(classice)

Syllabificatio phonetica: stru·e·re — morphologica: e-stru-ere