quadraginta

Latine

XL
Cardinalis:	quadrāgintā
Ordinalis:	quadrāgēsimus
Adverbium:	quadrāgiēs
Distributivus:	quadrāgēnī
Proportionalis:	…
Multiplicativus:	…
Collectivus:	…
XXXIX – XL – XLI

Appellatio pronuntiatusque

quadrāgintā

API: /kwa.draːˈgin.taː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: qua·drā·gin·tā — morphologica: quadra-ginta

Numerus cardinalis

quadrāgintā (indeclinabilis; numerales: XL, 40)

1. Quater dena. Triginta novem et alius. Numerus XL.

Dictiones collatae

• vīgintī
• sexāgintā, septuāgintā, octōgintā, nōnāgintā

Dictiones derivatae

• quadrāgēssis

Collocationes

• quadrāgintā duo, duo et quadrāgintā
• quadrāgintā trēs, trēs et quadrāgintā

Translationes

Quater dena. Numerus XL	dilatare ▼

Quater dena. Numerus XL	collabi ▲

Anglice: forty (en) Corduene: çil (ku) Dacoromane: patruzeci (ro) Danice: fyrre (da) Esperantice: kvardek (eo) Finnice: neljäkymmentä (fi) Francogallice: quarante (fr) Germanice: vierzig (de) Hispanice: cuarenta (es) Hungarice: negyven (hu) Islandice: fjörutíu (is) Italice: quaranta (it) Lusitane: quarenta (pt) Neograece: σαράντα (el) ‎(saránta) Norvegice: førti (no) Polonice: czterdzieści (pl) Ruthenice: сорок (ru) ‎(sorok) Suecice: fyrtio (sv) Turcice: kırk (tr) Ucrainice: сорок (uk) ‎(sorok)

Loci

Apuleius ca. 125-170

Aulus Gellius ca. 130-180

antiq.

class.

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

• Cum vero quadraginta, quae facilius ceteris porrecta palma significantur, ea quadraginta tu dimidio auges, non potes[t] digitorum gestu errasse, nisi forte triginta annorum Pudentillam ratus binos cuiusque anni consules numerasti. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

• In libris, quos de vita P. Scipionis Africani compositos legimus, scriptum esse animadvertimus P. Scipioni, Pauli filio, postquam de Poenis triumphaverat censorque fuerat, diem dictum esse ad populum a Claudio Asello tribuno plebis, cui equum in censura ademerat, eumque, cum esset reus, neque barbam desisse radi neque non candida veste uti neque fuisse cultu solito reorum. Sed cum in eo tempore Scipionem minorem quadraginta annorum fuisse constaret, quod de barba rasa ita scriptum esset, mirabamur. —Noctes Atticae A. Gellii