magnus

E Victionario
Solum magnus Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Magnus.

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

māgnusAPI: /ˈmaːŋ.nus/, [ˈmaːŋnʊs](classice)
magnusAPI: /ˈmaɲ.ɲus/(ecclesiastice)
Syllabificatio phonetica: māg·nus — morphologica: magn-us

Notatio[+/-]

Possit a lingua prisca Latina *mag-no-s duci, quod quodam modo ad radicem Protindeuropaeam *meǵH₂- referendum videtur.[1] Aliter potest suspicari id esse Protindeuropaee *m̥ǵH₂-no-s a gradu apophonico radicis *meǵH₂-.[2]

Nomen adiectivum[+/-]

māgn|us, -a, -um

  1. √ Grandis spatio; amplus magnitudine; immensus.

Declinatio[+/-]

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. māgnus māgna māgnum nom. māgnī māgnae māgna
gen. māgnī māgnae māgnī gen. māgnōrum māgnārum māgnōrum
dat. māgnō māgnae māgnō dat. māgnīs māgnīs māgnīs
acc. māgnum māgnam māgnum acc. māgnōs māgnās māgna
abl. māgnō māgnā māgnō abl. māgnīs māgnīs māgnīs
voc. māgne māgna māgnum voc. māgnī māgnae māgna
magnus comparativusdilatare ▼
magnus comparativuscollabi ▲
magnus superlativusdilatare ▼
magnus superlativuscollabi ▲
superlativus singularis superlativus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. maximus maxima maximum nom. maximī maximae maxima
gen. maximī maximae maximī gen. maximōrum maximārum maximōrum
dat. maximō maximae maximō dat. maximīs maximīs maximīs
acc. maximum maximam maximum acc. maximōs maximās maxima
abl. maximō maximā maximō abl. maximīs maximīs maximīs
voc. maxime maxima maximum voc. maximī maximae maxima

Dictiones collatae[+/-]

Synonyma

Antonyma · contraria

Dictiones derivatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

Grandis spatio, amplus magnitudinedilatare ▼
Grandis spatio, amplus magnitudinecollabi ▲

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
Lucius Annaeus Seneca -3/+65 Petronius Arbiter ca. 14-66C. Plinius Secundus 23-79 Apuleius ca. 125-170
antiq. class.class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Omnino fortis animus et magnus duabus rebus maxime cernitur, quarum una in rerum externarum despicientia ponitur, cum persuasum est nihil hominem, nisi quod honestum decorumque sit, aut admirari aut optare aut expetere oportere nullique neque homini neque perturbationi animi nec fortunae succumbere. —De officiis Ciceronis [3][4]

class.

  • Divitem illum putas, quia aurea supellex etiam in via sequitur, quia in omnibus provinciis arat, quia magnus kalendari liber volvitur, quia tantum suburbani agri possidet, quantum invidiose in desertis Apuliae possideret. Cum omnia dixeris, pauper est. Quare? Quia debet. “Quantum?” inquis. Omnia. Nisi forte iudicas interesse, utrum aliquis ab homine an a fortuna mutuum sumpserit. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [5]

saec. I.

  • Cum Ilium captum est, Hannibal, homo vafer et magnus stelio, omnes statuas aeneas et aureas et argenteas in unum rogum congessit et eas incendit; factae sunt in unum aera miscellanea. —Satyricon T. Petronii Arbitri [6][4]

saec. I.

  • Cuminum est et silvestre, praetenue, quaternis aut quinis foliis veluti serratis, sed ut sativo magnus usus, in stomachi praecipue remediis. discutit pituitas, inflationes tritum et cum pane sumptum vel potum ex aqua vinoque, tormina quoque et intestinorum dolores. —Naturalis historia Plinii [7]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • magnus praeterea sexus utriusque numerus lucernis, taedis, cereis et alio genere facticii luminis siderum caelestium stirpem propitiantes. Symphoniae dehinc suaves, fistulae tibiaeque modulis dulcissimis personabant. —Metamorphoseon libri XI Apulei [8]

Fontes

  1. Sihler, 1995, §102.
  2. Michiel de Vaan, Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Lugduni Batavorum, Brill, 2008), 359.
  3. 3.0 3.1 Marcus Tullius Cicero - De officiis ad Marcum filium libri tres. (The Latin Library): Liber primus. 20 [66] — magnus
  4. 4.0 4.1 4.2 Vicicitatio: magnus.
  5. Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber 11. 87, versus 7 — magnus
  6. 6.0 6.1 T. Petronius Arbiter, Satyricon - quae supersunt (apud Guilielmum Vande Water, Trajecti ad Rhenum MDCCIX). Cap. L. — magnus
  7. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XX, cap. 57, [159] — magnus
  8. Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber XI. Capitulum IX. Versus 4 — magnus