magnus

Latine

Appellatio

māgnus

API: /ˈmaːŋ.nus/, [ˈmaːŋnʊs]

(classice)

magnus

API: /ˈmaɲ.ɲus/

(ecclesiastice)

Syllabificatio phonetica: māg·nus — morphologica: magn-us

Notatio

Possit a lingua prisca Latina *mag-no-s duci, quod quodam modo ad radicem Protindeuropaeam *meǵH₂- referendum videtur. Aliter potest suspicari id esse Protindeuropaee *m̥ǵH₂-no-s a gradu apophonico radicis *meǵH₂-.

Nomen adiectivum

māgn|us, -a, -um

1. √ Grandis spatio; amplus magnitudine; immensus.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	māgnus	māgna	māgnum	nom.	māgnī	māgnae	māgna
gen.	māgnī	māgnae	māgnī	gen.	māgnōrum	māgnārum	māgnōrum
dat.	māgnō	māgnae	māgnō	dat.	māgnīs	māgnīs	māgnīs
acc.	māgnum	māgnam	māgnum	acc.	māgnōs	māgnās	māgna
abl.	māgnō	māgnā	māgnō	abl.	māgnīs	māgnīs	māgnīs
voc.	māgne	māgna	māgnum	voc.	māgnī	māgnae	māgna

magnus comparativus	dilatare ▼

magnus comparativus	collabi ▲

comparativus singularis				comparativus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	māior	māior	māius	nom.	māiōrēs	māiōrēs	māiōra
gen.	māiōris	māiōris	māiōris	gen.	māiōrum	māiōrum	māiōrum
dat.	māiōrī	māiōrī	māiōrī	dat.	māiōribus	māiōribus	māiōribus
acc.	māiōrem	māiōrem	māius	acc.	māiōrēs	māiōrēs	māiōra
abl.	māiōre	māiōre	māiōre	abl.	māiōribus	māiōribus	māiōribus
voc.	māior	māior	māius	voc.	māiōrēs	māiōrēs	māiōra

magnus superlativus	dilatare ▼

magnus superlativus	collabi ▲

superlativus singularis				superlativus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	maximus	maxima	maximum	nom.	maximī	maximae	maxima
gen.	maximī	maximae	maximī	gen.	maximōrum	maximārum	maximōrum
dat.	maximō	maximae	maximō	dat.	maximīs	maximīs	maximīs
acc.	maximum	maximam	maximum	acc.	maximōs	maximās	maxima
abl.	maximō	maximā	maximō	abl.	maximīs	maximīs	maximīs
voc.	maxime	maxima	maximum	voc.	maximī	maximae	maxima

Dictiones collatae

• magis, mage (adverbia)

Synonyma

• grandis, grande

Antonyma · contraria

• parvus

Dictiones derivatae

• māgnaevus
• māgnālia plur.
• māgnārius
• māgnātēs plur.
• māgnātus
• māgnē (adverbium)
• māgnitās
• māgnitiēs
• māgnitūdō
• maximē (adverbium vocis maximus)

Composita

• māgnanimis
• māgnanimus
• māgnidicus
• māgnificus
• māgniloquāx
• māgniloquus
• māgnopere (magnō opere)

Translationes

Grandis spatio, amplus magnitudine	dilatare ▼

Grandis spatio, amplus magnitudine	collabi ▲

Anglice: big (en), large (en), great (en) Batave: groot (nl) Dacoromane: mare (ro) Esperantice: granda (eo) Finnice: suuri (fi), iso (fi), jalo (fi) (poetice, raro) Francogallice: grand (fr) Germanice: groß (de) Graeca Antiqua: μέγας ‎(mégas) Neograece: μεγάλος (el) ‎(megálos) Hispanice: grande (es) Islandice: stór (is) Italice: grande (it), magno (it) Lusitane: grande (pt) Ruthenice: большой (ru) ‎(bolʹšoj) Slovene: velik (sl) Suecice: stor (sv)

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Petronius Arbiter ca. 14-66

C. Plinius Secundus 23-79

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Omnino fortis animus et magnus duabus rebus maxime cernitur, quarum una in rerum externarum despicientia ponitur, cum persuasum est nihil hominem, nisi quod honestum decorumque sit, aut admirari aut optare aut expetere oportere nullique neque homini neque perturbationi animi nec fortunae succumbere. —De officiis Ciceronis

class.

• Divitem illum putas, quia aurea supellex etiam in via sequitur, quia in omnibus provinciis arat, quia magnus kalendari liber volvitur, quia tantum suburbani agri possidet, quantum invidiose in desertis Apuliae possideret. Cum omnia dixeris, pauper est. Quare? Quia debet. “Quantum?” inquis. Omnia. Nisi forte iudicas interesse, utrum aliquis ab homine an a fortuna mutuum sumpserit. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae

saec. I.

• Cum Ilium captum est, Hannibal, homo vafer et magnus stelio, omnes statuas aeneas et aureas et argenteas in unum rogum congessit et eas incendit; factae sunt in unum aera miscellanea. —Satyricon T. Petronii Arbitri

saec. I.

• Cuminum est et silvestre, praetenue, quaternis aut quinis foliis veluti serratis, sed ut sativo magnus usus, in stomachi praecipue remediis. discutit pituitas, inflationes tritum et cum pane sumptum vel potum ex aqua vinoque, tormina quoque et intestinorum dolores. —Naturalis historia Plinii

Latinitas postclassica

saec. II.

• magnus praeterea sexus utriusque numerus lucernis, taedis, cereis et alio genere facticii luminis siderum caelestium stirpem propitiantes. Symphoniae dehinc suaves, fistulae tibiaeque modulis dulcissimis personabant. —Metamorphoseon libri XI Apulei