mare

Latine

Mare Chilense

Notatio

Vide radicem mar.

Nomen substantivum

măr|e, -is neut.

1. Oceanus; corpus aquae salsae qui magnam partem orbis terrarum cooperit; opp. terra.
2. Lacus seu corpus aquae mediterraneum, praesertim si magnum, salsum vel subsalsum sit; ut, Mare Caspium; nonnumquam, minor lacus dulcis, ut Mare Galilaeae.
3. Aqua maris seu salsa.
4. Color maris.

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	mare	maria	I
gen.	maris	marium	II
dat.	marī	maribus	III
acc.	mare	maria	IV
abl.	marī	maribus	VI
voc.	mare	maria	V

Usus

• pisces in mari habitant

— Anglice: fish live in the sea

— Germanice: Fische leben im Meer

Translationes

Corpus aquae salsae qui magnam partem orbis terrarum cooperit	dilatare ▼

Corpus aquae salsae qui magnam partem orbis terrarum cooperit	collabi ▲

Anglice: sea (en) Arabice: بحر‎‎ (ar) Bohemice: moře (cs) Britonice: mor (br) m Bulgarice: море (bg) n ‎(more) Cambrice: gweilgi (cy), mor (cy) Catalane: mar (ca) c Danice: søen (da) Finnice: meri (fi) Francogallice: mer (fr) f Frisice: see (fy) Germanice: Meer (de) n, See (de) f Graeca Antiqua: πέλαγος (grc) n ‎(pélagos) Hebraice: ים‎‎ (he) Hispanice: mar (es) c Iaponice: 海 (ja) ‎(umi) Italice: mare (it) m Lusitane: mar (pt) m Polonice: morze (pl) n Ruthenice: море (ru) n ‎(more) Sinice: 海 (zh) ‎(hǎi) Suecice: sjön (sv) Turcice: deniz (tr) Vasconice: itsaso (eu)

Lacus seu corpus aquae mediterraneum	dilatare ▼

Lacus seu corpus aquae mediterraneum	collabi ▲

Graeca Antiqua: θάλασσα (grc) f ‎(thálassa)

Discretiva

mare dictio est in variis linguis:

• Anglice: mare
• Batave: mare
• Catalane: mare
• Dacoromane: mare
• Danice: mare
• Francogallice: mare
• Illyrice: mare
• Italice: mare
• Norvegice: mare

Dictiones similes

• Finnice: märe
• Illyrice: marë

Formae affines

Dacoromane

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
marī	casus dativus singularis	adiectivi mās
marī	casus ablativus singularis	adiectivi mās
marī	casus dativus singularis	substantivi mās
marī	casus dativus singularis	substantivi mare
marī	casus ablativus singularis	substantivi mare

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈma.riː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ma·rī — morphologica: mar-i

Loci

Gaius Valerius Catullus -87…-54

M. Tullius Cicero -106…-43

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Mentula habet instar triginta iugera prati,

quadraginta arvi: cetera sunt maria.

cur non divitiis Croesum superare potis sit,

uno qui in saltu tot bona possideat,

prata, arva, ingentes silvas saltusque paludesque

usque ad Hyperboreos et  mare  ad Oceanum?

omnia magna haec sunt, tamen ipsest maximus ultro,

non homo, sed vero mentula magna minax. —Carmina Catulli

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Ne sit igitur sol, ne luna, ne stellae, quoniam nihil esse potest nisi, quod attigimus aut vidimus. Quid deum ipsum numne vidisti? Cur igitur credis esse? Omnia tollamus ergo, quae aut historia nobis aut ratio nova adfert. Ita fit, ut mediterranei  mare  esse non credant. Quae sunt tantae animi angustiae? —De natura deorum Ciceronis

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Quid quod arbores etiam, quae pomifera subole fecundae quaeque earum tantum umbra contentae steriles, austrinis laxatae flatibus, germine foliorum renidentes, clementi motu brachiorum dulces strepitus obsibilabant, magnoque procellarum sedato fragore ac turbido fluctuum tumore posito  mare  quietas adluvies temperabat, caelum autem nubilosa caligine disiecta nudo sudoque luminis proprii splendore candebat. —Metamorphoseon libri XI Apulei