iudicium

Latine

Notatio

Ab iudico vel iudex.

Nomen substantivum

jūdĭc|ĭum, -ĭī neut.

1. √ Quod iudicatum est, iudicis sententia.

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	iūdĭcium	iūdĭcia	I
gen.	iūdĭciī iūdĭcī	iūdĭciōrum	II
dat.	iūdĭciō	iūdĭciīs	III
acc.	iūdĭcium	iūdĭcia	IV
abl.	iūdĭciō	iūdĭciīs	VI
voc.	iūdĭcium	iūdĭcia	V

Dictiones derivatae

• Anglice: judgement; Hispanice: edificio; Italice: giudizio

Translationes

Anglice

judgement

Batave

oordeel fem.

Catalane

judici masc.

Francogallice

jugement masc.

Graeca Antiqua

κρίσις (crisis, fem.)

Hispanice

juicio masc.

Germanice

Urteil neut. , Gericht neut. , Schlussfolgerung fem.

Italice

giudizio masc. , valutazione fem.

Lusitane

julgamento masc.

Loci

Latinitas Romana

class.

• Quid? Si caementum bonum non haberem, deturbem iudicium? quod quidem mihi cotidie magis placet in primisque inferior porticus et eius conclavia fiunt recte. —Ad Quintum Fratrem Ciceronis