iudex

Latine

statua dē iūdice.

Appellatio pronuntiatusque

iudex

API: /ˈjuː.deks/

(classice)

Notatio

← Latine: ius + dico

Nomen substantivum

iūd|ex, -icis masc.

1. Qui litigantium causas cognoscit, et sententiam fert.

Declinatio

	sing.	plur.
nom.	iūdex	jūdicēs	I
gen.	jūdicis	jūdicum	II
dat.	jūdicī	jūdicibus	III
acc.	jūdicem	jūdicēs	IV
abl.	jūdice	jūdicibus	VI
voc.	iūdex	jūdicēs	V

Dictiones collatae

• iūdicium
• iūdicō
• iūdicābilis
• iūdicātiō
• iūdicātō
• iūdicātum
• iūdicātus
• iūdiciālis
• iūdiciāliter
• iūdiciārius
• iūdicātōrius
• iūdicātrix
• iūstitia

Translationes

homo qui litigantium causas cognoscit	dilatare ▼

homo qui litigantium causas cognoscit	collabi ▲

Anglice: judge (en) Finnice: tuomari (fi) Francogallice: juge (fr) m Germanice: Richter (de) m Ruthenice: судья (ru) m ‎(sudʹja)