inducens

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /inˈduːkeːns/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·cēns — morphologica: in-duc-ens

Notatio

← Latine: indūcō (indūcere)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
indūcēns	—	praesens	activa	participium	indūcō (indūcere)

Translationes

Participium	dilatare ▼

Participium	collabi ▲

Anglice: inducing (en), bringing in (en), introducing (en); putting on (en), covering (en); exhibiting (en), presenting (en) Germanice: hinführend (de), einführend (de), einbringend (de); überziehend (de); aufführend (de), auftretend (de)

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Gaius Valerius Catullus -87…-54

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Primum igitur aut negandum est esse deos, quod et Democritus simulacra et Epicurus imagines inducens quodam pacto negat, aut qui deos esse concedant is fatendum est eos aliquid agere idque praeclarum; nihil est autem praeclarius mundi administratione; deorum igitur consilio administratur. —De natura deorum Ciceronis

class.

• eheu, quid faciant, dice, homines cuive habeant fidem?

certe tute iubebas animam tradere, inique, me

inducens in amorem, quasi tuta omnia mi forent. —Carmina Catulli

Latinitas nova

saec. XVI.

• Sexto per deductionem specierum singularum regularum per omnes eiusdem et aliarum regularum species, ut facile per se ipsum quilibet inducens videre poterit. —De lampade combinatoria Iordani Bruni