inducentes

Discretiva

inducentes dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
indūcentēs	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii indūcēns
indūcentēs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii indūcēns
indūcentēs	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii indūcēns
indūcentēs	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii indūcēns
indūcentēs	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii indūcēns
indūcentēs	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii indūcēns

API: /induːˈkenteːs/

Syllabificatio phonetica: in·dū·cen·tēs — morphologica: in-duc-ent-es

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I.

quare Puteolanum potius laudetur quam Tyrium aut Gaetulicum vel Laconicum, unde pretiosissimae purpurae; causa est quod hysgino maxime inficitur rubiaque, quae cogitur sorbere. vilissimum a Canusio. pretium a singulis denariis in libras ad XXX. pingentes sandyce sublita, mox ex ovo inducentes purpurissum, fulgorem minii faciunt. si purpurae facere malunt, caeruleum sublinunt, mox purpurissum ex ovo indicunt. —Naturalis historia Plinii ^[1]^[2]

saec. XII.

Ad venas quoque renum atque illorum venae surae dextrae ascendunt, illarumque venae iecoris venas tangunt, et iecur renes in pinguedine quae ex humoribus est iacentes calefacit ita ut extendantur, velociter delectationem inducentes, et educentes citoque cessantes, quia cum iecur homini calorem dat, ille ioculatur et laetus est. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber XXXV, cap. xxvi, [45] — inducentes
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: inducentes.
↑ ^3.0 ^3.1 Hildegardis Bingensis - Liber divinorum operum simplicis hominis. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Pars prima. Visio tertia, I — inducentes