inducentem

Discretiva

inducentem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
indūcentem	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii indūcēns
indūcentem	casus accusativus singularis · genus femininum	participii indūcēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /induːˈkentem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·cen·tem — morphologica: in-duc-ent-em

Loci

Titus Livius -58/+17

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Ipse coepta parum prospere pedestri pugna, tantum moratus dum cedenti duodecimae legioni, quae in laevo cornu adversus Ilergetes locata erat, tertiam decumam legionem ex subsidiis in primam aciem firmamentum ducit, postquam aequata ibi pugna est, ad L. Manlium inter prima signa hortantem ac subsidia quibus res postulabat locis inducentem venit; indicat tuta ab laevo cornu esse; iam missum ab se Ser. Cornelium procella equestri hostes circumfusurum. —Ab urbe condita Titi Livii

class.

• Nam modo Stoicum illum faciunt, virtutem solam probantem et voluptates refugientem et ab honesto ne inmortalitatis quidem pretio recedentem, modo Epicureum, laudantem statum quietae civitatis et inter convivia cantusque vitam exigentis, modo Peripateticum, tria bonorum genera inducentem, modo Academicum, omnia incerta dicentem. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae