formo

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

fōrmōAPI: /ˈfoːrmoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: fōr·mō — morphologica: form-o

Notatio[+/-]

← Latineforma

Verbum transitivum[+/-]

fōrm|ō, -āre, -āvī, -ātum [1][2][3][4][5]

  1. √ Formam alicui rei dare.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
fōrm- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. fōrmō fōrmem   fōrmābam fōrmārem fōrmābō  
II. sing. fōrmās fōrmēs fōrmā! fōrmābās fōrmārēs fōrmābis fōrmātō!
III. sing. fōrmat fōrmet   fōrmābat fōrmāret fōrmābit fōrmātō!
I. plur. fōrmāmus fōrmēmus   fōrmābāmus fōrmārēmus fōrmābimus  
II. plur. fōrmātis fōrmētis fōrmāte! fōrmābātis fōrmārētis fōrmābitis fōrmātōte!
III. plur. fōrmant fōrment   fōrmābant fōrmārent fōrmābunt fōrmantō!
Thema Vox passiva
fōrm- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. fōrmor fōrmer   fōrmābar fōrmārer fōrmābor  
II. sing. fōrmāris fōrmēris fōrmāre! fōrmābāris fōrmārēris fōrmāberis fōrmātor!
III. sing. fōrmātur fōrmētur   fōrmābātur fōrmārētur fōrmābitur fōrmātor!
I. plur. fōrmāmur fōrmēmur   fōrmābāmur fōrmārēmur fōrmābimur  
II. plur. fōrmāminī fōrmēminī fōrmāminī! fōrmābāminī fōrmārēminī fōrmābiminī
III. plur. fōrmantur fōrmentur   fōrmābantur fōrmārentur fōrmābuntur fōrmantor!
Thema Vox activa
fōrmāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. fōrmāvī fōrmāverim fōrmāveram fōrmāvissem fōrmāverō
II. sing. fōrmāvistī fōrmāveris fōrmāverās fōrmāvissēs fōrmāveris
III. sing. fōrmāvit fōrmāverit fōrmāverat fōrmāvisset fōrmāverit
I. plur. fōrmāvimus fōrmāverimus fōrmāverāmus fōrmāvissēmus fōrmāverimus
II. plur. fōrmāvistis fōrmāveritis fōrmāverātis fōrmāvissētis fōrmāveritis
III. plur. fōrmāvērunt fōrmāverint fōrmāverant fōrmāvissent fōrmāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
fōrmāre fōrmāvisse fōrmātūrum,
-am, -um esse
fōrmāns   fōrmātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
fōrmārī fōrmātum,
-am, -um esse
fōrmātum īrī   fōrmātus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
fōrmandī fōrmandus, -a, -um fōrmātum fōrmātū

Dictiones collatae[+/-]

Dictiones derivatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

Formam alicui rei daredilatare ▼
Formam alicui rei darecollabi ▲

Discretiva

formo dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Italice[+/-]

formo[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
formo prima singularis praesens activa indicativus formare
Appellatio[+/-]
API: /ˈformo/
Syllabificatio phonetica: for·mo — morphologica: form-o

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 520 — “FORMO, as, āvi, ātum, are, a. 1. (forma)”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 1116 — “formo, āvi, ātum, 1, v. a. [forma]”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — fōrmo, āvī, ātum, āre (forma) (tom. 1, p. 2820)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)formare
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)formo