finite

Latine

Appellatio

API: /fiːˈniːteː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fī·nī·tē — morphologica: finit-e

Notatio

← Latine: fīnītus

Adverbium

fīnītē

1. Intra certos fines.
2. Latiori sensu determinatē, speciatim.

Dictiones collatae

Antonyma · contraria

• īnfīnītē

Translationes

Intra certos fines	dilatare ▼

Intra certos fines	collabi ▲

Anglice: limitedly (en), contrainedly (en) Germanice: eingeschränkt (de), mäßig (de)

Determinatē, speciatim	dilatare ▼

Determinatē, speciatim	collabi ▲

Anglice: definitely (en), specifically (en) Germanice: bestimmt (de), finit (de)

Discretiva

finite dictio est in variis linguis:

• Anglice: finite

Dictiones similes

• Francogallice: finité

Formae affines

Latine

fīnīte

Proprietates grammaticales¹

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fīnīte	secunda pluralis	praesens	activa	imperativus	fīniō (fīnīre)

Appellatio

API: /fiːˈniːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fī·nī·te — morphologica: fin-ite

Proprietates grammaticales²

Forma	Modus flexurae	originis
fīnīte	casus vocativus singularis · genus masculinum	participii fīnītus

Appellatio

API: /fiːˈniːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fī·nī·te — morphologica: finit-e

Germanice

finite

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
finite	casus nominativus singularis · genus neutrum · flexus fortis	adiectivi finit
finite	casus accusativus singularis · genus neutrum · flexus fortis	adiectivi finit
finite	casus nominativus pluralis · flexus fortis	adiectivi finit
finite	casus accusativus pluralis · flexus fortis	adiectivi finit
finite	casus nominativus singularis · genus masculinum · flexus lenis	adiectivi finit
finite	casus nominativus singularis · genus femininum · flexus lenis	adiectivi finit
finite	casus accusativus singularis · genus femininum · flexus lenis	adiectivi finit
finite	casus nominativus singularis · genus neutrum · flexus lenis	adiectivi finit
finite	casus nominativus singularis · genus neutrum · flexus mixtus	adiectivi finit
finite	casus accusativus singularis · genus neutrum · flexus mixtus	adiectivi finit

Appellatio

finite

API: [fiˈniːtə]

(appellatio normata)

Syllabificatio phonetica: fi·ni·te — morphologica: finit-e

Italice

finite

Proprietates grammaticales¹

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
finite	secunda pluralis	praesens	activa	indicativus	finire
finite	secunda pluralis	praesens	activa	imperativus	finire

Appellatio

API: /fiˈni.te/

Syllabificatio phonetica: fi·ni·te — morphologica: fin-ite

Proprietates grammaticales²

Forma	Modus flexurae	originis
finite	forma pluralis · genus femininum	adiectivi finito
finite	forma pluralis · genus femininum	participii finito

Appellatio

API: /fiˈni.te/

Syllabificatio phonetica: fi·ni·te — morphologica: finit-e

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Aulus Gellius ca. 130-180

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• gerendus est mos, modo recte sentiat. et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. an potest cupiditas finiri? tollenda est atque extrahenda radicitus. quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

• Docet deinde inibi multa: quibus diebus haberi senatum ius non sit; immolareque hostiam prius auspicarique debere, qui senatum habiturus esset, de rebusque divinis prius quam humanis ad senatum referendum esse; tum porro referri oportere aut infinite de republica aut de singulis rebus finite; senatusque consultum fieri duobus modis, aut per discessionem, si consentiretur, aut, si res dubia esset, per singulorum sententias exquisitas; singulos autem debere consuli gradatim incipique a consulari gradu. —Noctes Atticae A. Gellii