elatius

Discretiva

elatius dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
ēlātius	casus nominativus singularis · genus neutrum	ēlātior (ēlātus comparativus)
ēlātius	casus accusativus singularis · genus neutrum	ēlātior (ēlātus comparativus)
ēlātius	casus vocativus singularis · genus neutrum	ēlātior (ēlātus comparativus)

• Gradus comparativus adverbii ēlātē.

Appellatio pronuntiatusque

API: /eːˈlaːti.us/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·lā·ti·us — morphologica: elat-ius

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Aulus Gellius ca. 130-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Nihil acute inveniri potuit in eis causis quas scripsit, nihil, ut ita dicam, subdole, nihil versute, quod ille non viderit; nihil subtiliter dici, nihil presse, nihil enucleate, quo fieri possit aliquid limatius; nihil contra grande, nihil incitatum, nihil ornatum vel verborum gravitate vel sententiarum, quo quicquam esset elatius. —Brutus Ciceronis

Latinitas postclassica

saec. II.

• Introit adulescens et praefatur arrogantius et elatius quam aetatem eius decebat, ac deinde iubet exponi controversias. —Noctes Atticae A. Gellii