elatius

Discretiva

elatius dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
ēlātius	casus nominativus singularis · genus neutrum	ēlātior (ēlātus comparativus)
ēlātius	casus accusativus singularis · genus neutrum	ēlātior (ēlātus comparativus)
ēlātius	casus vocativus singularis · genus neutrum	ēlātior (ēlātus comparativus)

API: /eːˈlaːti.us/

Syllabificatio phonetica: ē·lā·ti·us — morphologica: elat-ius

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Nihil acute inveniri potuit in eis causis quas scripsit, nihil, ut ita dicam, subdole, nihil versute, quod ille non viderit; nihil subtiliter dici, nihil presse, nihil enucleate, quo fieri possit aliquid limatius; nihil contra grande, nihil incitatum, nihil ornatum vel verborum gravitate vel sententiarum, quo quicquam esset elatius. —Brutus Ciceronis ^[1]^[2]

saec. II.

Introit adulescens et praefatur arrogantius et elatius quam aetatem eius decebat, ac deinde iubet exponi controversias. —Noctes Atticae A. Gellii ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - Brutus. (The Latin Library): 9 [35] — elatius
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: elatius.
↑ ^3.0 ^3.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber nonus. Capitulum XV, [4] — elatius