Jump to content

diluvium

E Victionario
Solum diluvium Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Diluvium.

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /diːˈlu.wi.um/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·lu·vi·um — morphologica: diluv-ium

Formae aliae

[+/-]

Notatio

[+/-]
← Latinedīluō (dīluere)

Nomen substantivum

[+/-]

dīluv|ium, -iī neut. [1][2][3][4][5]

  1. Inundatio aquarum ab immodicis imbribus, marisque, aut fluviorum incrementis terras operiens.[1]

Declinatio

[+/-]
n. sing. plur.
nom. dīluvium dīluvia I
gen. dīluviī dīluviōrum II
dat. dīluviō dīluviīs III
acc. dīluvium dīluvia IV
abl. dīluviō dīluviīs VI
voc. dīluvium dīluvia V

Dictiones collatae

[+/-]

Synonyma

  1. inundātiō

Dictiones derivatae

[+/-]

Translationes

[+/-]
Inundatio aquarumdilatare ▼
Inundatio aquarumcollabi ▲

Discretiva

diluvium dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

[+/-]

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dīluvium casus accusativus singularis substantivi dīluvium
dīluvium casus vocativus singularis substantivi dīluvium

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /diːˈlu.wi.um/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·lu·vi·um — morphologica: diluv-ium

Loci

[+/-]
Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius
ca. 480-525
Isidorus Hispalensis
560-636
Hildegardis Bingensis
1098-1179
Franciscus Petrarca
1304-1374
Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. VI.  (ca. 523-525 p.C.n.)

  • Quid autem de dignitatibus potentiaque disseram, quas vos verae dignitatis ac potestatis inscii caelo exaequatis? Quae si in improbissimum quemque ceciderunt, quae flammis Aetnae eructantibus, quod diluvium tanta strages dederint? —Consolatio philosophiae Boetii [6][7]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Armenia nuncupata ab Armeno Iasonis Thessali comite, qui amisso rege Iasone collecta multitudine eius, quae passim vagabatur, Armeniam cepit, et ex suo nomine nuncupavit. Sita est autem inter Taurum et Caucasum a Cappadocia usque ad Caspium mare protensa, habens a septentrione Ceraunios montes, ex cuius collibus Tigris fluvius nascitur, et in cuius montibus arca post diluvium sedisse perhibetur. Duplex est autem Armenia, superior et inferior, sicut duae Pannoniae. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [8][7]

saec. XII.

  • Quod etiam nunc fervor magni caloris interdum ostendit cum praefata sidera ab illo turbida aliquando existunt quoniam post diluvium aquis ita perfusa sunt ut in frigore et in calore suo lucidiora quam ante diluvium fuissent existant terra vero et hominibus in majori debilitate et infirmitate postmodum permanentibus quam prius essent. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis [9][7]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1338-1353 p.C.n.)

  • Rome autem ante Lelii adventum audita rebellione hostium, suspensa civitas fuerat, eoque magis quod simul eodem tempore prodigiorum fama multorum ex circumstantibus locis audita erat, inter que et solaris orbis imminutio conspecta et terremotus ingens; arboresque in abyssum ex oculis hominum ablatas et in Palatino monte lapidibus pluisse ferebatur, aquarum quoque diluvium insolitum, usque in miraculum et religionem quandam, et inundatio Tiberis accesserat. —De viris illustribus Petrarcae [10][7]

Latinitas nova

saec. XVI.  (1591 p.C.n.)

  • Quibus deinde ad nostra tempora praesumptuosorum et arrogantissimorum grammaticorum diluvium successit qui recitatis a fonte Graecorum textibus synopsibus erotematibus enchiridiis spicilegiis thesauris ad Ciceronis et veri Latii amussim interpretationibus variis … —De triplici minimo et mensura Iordani Bruni [11][7]

Fontes

  1. 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 135 — “DĪLŬVĬUM, ĭi, n. 2. inundatio aquarum”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 830 — “diluvium, ii; voy. diluvies”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — dīluvium, iī, n. (diluo) (tom. 1, p. 2168)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)diluvium
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)diluvium
  6. 6.0 6.1 Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius - Consolatio philosophiae libri quinque. Ed. Ernst Gegenschatz/Olof Gigon, Monaci/Turici 1947. (Bibliotheca Augustana):  Liber secundus.  Sectio 6.p.  [1] — diluvium
  7. 7.0 7.1 7.2 7.3 7.4 7.5 Vicicitatio: diluvium.
  8. 8.0 8.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber XIV. De Asia. Caput III. [35] — diluvium
  9. 9.0 9.1 Hildegardis Bingensis - Liber divinorum operum simplicis hominis. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Visio septima, VI. Pagina 0966B — diluvium
  10. 10.0 10.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De viris illustribus. (Universitas Turicensis): Liber : De Publio Cornelio Scipione Africano Maiore. 10: [57] — diluvium
  11. 11.0 11.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De triplici minimo et mensura. (Universitas Turicensis): Liber : De inventione minimi. Cap. I. [Doctrinam veram ex paucis et clarissimis omnia concludere] — diluvium