cursura

E Victionario

Latine[+/-]

cursūra[+/-]

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /kurˈsuːra/(classice)
Syllabificatio phonetica: cur·sū·ra — morphologica: cursur-a

Notatio[+/-]

Latine: currō (currere)

Nomen substantivum[+/-]

cursūr|a, -ae fem.

  1. Actus currendi

Declinatio[+/-]

f. sing. plur.
nom. cursūra cursūrae I
gen. cursūrae cursūrārum II
dat. cursūrae cursūrīs III
acc. cursūram cursūrās IV
abl. cursūrā cursūrīs VI
voc. cursūra cursūrae V

Usus[+/-]

Latinitas antiqua

antiq.

  • Placide ergo unum quidquid rogita, ut adquiescam. non vides
me ex cursura anhelitum etiam ducere? —Asinaria Plauti (ca. -254/-184)

Dictiones collatae[+/-]

Synonyma

  1. cursiō, cursus

Translationes[+/-]

Actus currendidilatare ▼
Actus currendicollabi ▲

Discretiva

cursura dictio est in variis linguis:

Dictiones similes[+/-]

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

cursūra[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
cursūra casus nominativus singularis · genus femininum participii cursūrus
cursūra casus vocativus singularis · genus femininum participii cursūrus
cursūra casus nominativus pluralis · genus neutrum participii cursūrus
cursūra casus accusativus pluralis · genus neutrum participii cursūrus
cursūra casus vocativus pluralis · genus neutrum participii cursūrus
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /kurˈsuːra/(classice)
Syllabificatio phonetica: cur·sū·ra — morphologica: curs-ur-a

cursūrā[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
cursūrā casus ablativus singularis · genus femininum participii cursūrus
cursūrā casus ablativus singularis substantivi cursūra
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /kurˈsuːraː/(classice)
Syllabificatio phonetica: cur·sū·rā — morphologica: curs-ur-a

Dacoromane[+/-]

cursura[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
cursura casus nominativus/accusativus singularis articulatus substantivi cursură
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /kurˈsura/
Syllabificatio phonetica: cur·su·ra — morphologica: cursur-a