cruci

E Victionario

Discretiva

cruci dictio est in variis linguis:

Dictiones similes[+/-]

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

crucī[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
crucī casus dativus singularis substantivi crux
crucī casus ablativus singularis substantivi crux
Appellatio[+/-]
API: /ˈkrukiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: cru·cī — morphologica: cruc-i

Dacoromane[+/-]

cruci[+/-]

Proprietates grammaticales1[+/-]
Forma Modus flexurae originis
cruci casus genitivus/dativus singularis substantivi cruce
cruci casus nominativus/accusativus pluralis substantivi cruce
cruci casus genitivus/dativus pluralis substantivi cruce
Appellatio[+/-]
API: /ˈkrut͡ʃʲ/
Syllabificatio phonetica: cruci — morphologica: cruc-i
Proprietates grammaticales2[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
cruci tertia singularis perfectum activa indicativus cruci
Appellatio[+/-]
API: /kruˈt͡ʃi/
Syllabificatio phonetica: cru·ci — morphologica: cruc-i

Loci[+/-]

Titus Livius
-58…+17
Phaedrus
ca. -10…+60
Petronius Arbiter
ca. 14-66
C. Plinius Secundus
23-79
M. Fabius Quintilianus
ca. 35-100
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. IIII II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Mago cum Gades repetisset, exclusus inde, ad Cimbios — haud procul a Gadibus is locus abest — classe adpulsa, mittendis legatis querendoque quod portae sibi socio atque amico clausae forent, purgantibus iis multitudinis concursu factum, infestae ob direpta quaedam ab conscendentibus naves militibus, ad conloquium sufetes eorum, qui summus Poenis est magistratus, cum quaestore elicuit, laceratosque verberibus cruci adfigi iussit. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

saec. I.

  • Quanta sit inconstantia et libido mulierum.
Per aliquot annos quaedam dilectum virum
Amisit et sarcophago corpus condidit;
A quo revelli nullo cum posset modo
Et in sepulcro lugens vitam degeret,
Claram assecuta est famam castae virginis.
Interea fanum qui compilarant Iovis,
Cruci suffixi luerunt poenas numini.
Horum reliquias ne quis posset tollere,
Custodes dantur milites cadaverum
Monumentum iuxta mulier quo se incluserat. —Fabulae Phaedri [3][2]

saec. I.

  • Risu excepere fabulam nautae, erubescente non mediocriter Tryphaena vultumque suum super cervicem Gitonis amabiliter ponente. At non Lichas risit, sed iratum commovens caput: “Si iustus”, inquit, “imperator fuisset, debuit patris familiae corpus in monumentum referre, mulierem affigere cruci.” —Satyricon T. Petronii Arbitri [4][2]

saec. I. (ca. 78 p.C.n.)

  • cum id opus Tarquinius Priscus plebis manibus faceret, essetque labor incertum maior an longior, passim conscita nece Quiritibus taedium fugientibus, novum, inexcogitatum ante posteaque remedium invenit ille rex, ut omnium ita defunctorum corpora figeret cruci spectanda civibus simul et feris volucribusque laceranda. —Naturalis historia Plinii [5]

saec. I. (ca. 90-96 p.C.n.)

  • Is legatis dixit: sero itis. Excusserunt illi patrem et aurum in sinu eius invenerunt: ipsi perseverarunt ire quo intenderant, invenerunt ducem cruci fixum, cuius vox fuit: cavete proditorem. —Institutio oratoria Quintiliani [6][2]

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 170 p.C.n.)

  • Sed anus illa quae fletibus cuncta turbaverat: «Prius,» inquit «optimi cives, quam latronem istum miserorum pignorum meorum peremptorem cruci affigatis, permittite corpora necatorum revelari, ut et formae simul et aetatis contemplatione magis magisque ad iustam indignationem arrecti pro modo facinoris saeviatis.» —Metamorphoseon libri XI Apulei [7]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXVIII, caput 37, [1] — cruci
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: cruci.
  3. 3.0 3.1 Phaedrus Augusti libertus, Liber Fabularum. (Bibliotheca Augustana): Appendix Perottina, XV. Mulier vidua et miles. Versus 7 — cruci
  4. 4.0 4.1 T. Petronius Arbiter, Satyricon - quae supersunt (apud Guilielmum Vande Water, Trajecti ad Rhenum MDCCIX). Cap. CXIII. — cruci
  5. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 36, cap. 24, [107] — cruci
  6. 6.0 6.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber septimus, I. [30] — cruci
  7. Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber III. Capitulum IX. Versus 3 — cruci