cauti

Discretiva

cauti dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

cautī

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
cautī	casus genitivus singularis · genus masculinum	adiectivi cautus
cautī	casus genitivus singularis · genus neutrum	adiectivi cautus
cautī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	adiectivi cautus
cautī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	adiectivi cautus
cautī	casus genitivus singularis	substantivi cautum

Appellatio

API: /ˈkau̯tiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cau·tī — morphologica: caut-i

Italice

cauti

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
cauti	forma pluralis · genus masculinum	adiectivi cauto

Appellatio

API: /ˈkawti/

Syllabificatio phonetica: cau·ti — morphologica: caut-i

Loci

Titus Livius -58/+17

Petronius Arbiter ca. 14-66

Aulus Gellius ca. 130-170

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Qui cum haud dissimilia iis, ut in causa pari, quae pro Chalcidensibus in colloquio ad Euripi fretum dicta erant, quaedam etiam ferocius egisset, rex etiam atque etiam deliberare eos iussos, ne id consilii caperent, cuius, dum in futurum nimis cauti et providi essent, extemplo paeniteret, dimisit. —Ab urbe condita Titi Livii

saec. I.

• Ite cauti, et opes fraudibus captas per mille annos disponite. —Satyricon T. Petronii Arbitri

Latinitas postclassica

saec. II.

• Sed cum postea emisset et hoc mendacium in senatu ei ab amicis obiceretur, risit satis atque inter ridendum: ἀκοινονόητοι, inquit, homines estis, cum ignoratis prudentis et cauti patrisfamilias esse, quod emere velit empturum sese negare propter competitores emptionis. —Noctes Atticae A. Gellii

saec. IV.

• Ubi etiam noctem, de qua loquor, admonens formidandam, consolatione prophetiae tanquam nocturni luminis, ut cauti vigilaremus, edocuit. —Sermones de tempore Augustini