agitantes

Discretiva

agitantes dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

agitantēs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
agitantēs	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii agitāns
agitantēs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii agitāns
agitantēs	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii agitāns
agitantēs	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii agitāns
agitantēs	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii agitāns
agitantēs	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii agitāns

Appellatio pronuntiatusque

API: /a.giˈtan.teːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·gi·tan·tēs — morphologica: agit-ant-es

Hispanice

agitantes

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
agitantes	forma pluralis	adiectivi agitante

Appellatio pronuntiatusque

API: [a.xiˈtan̪.tes]

(Castellane, castellano)

Syllabificatio phonetica: a·gi·tan·tes — morphologica: agitant-es

Loci

Titus Livius –58…+17

Quintus Curtius Rufus fl.c.50

M. Fabius Quintilianus ca. 35–100

P. Cornelius Tacitus 55–117

C. Suetonius Tranquillus ca. 70–150

Isidorus Hispalensis 560-636

antiq.

class.

I

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (anno 348 u.c.)

• Prensantesque veteranos stipendia cuiusque et volnera ac cicatrices numerabant, quid iam integri esset in corpore loci ad nova volnera accipienda, quid super sanguinis, quod dari pro re publica posset rogitantes. Haec cum in sermonibus contionibusque interdum agitantes avertissent plebem ab suscipiendo bello, profertur tempus ferundae legis quam si subiecta invidiae esset antiquari apparebat. —Ab urbe condita Titi Livii

saec. I.

• Namque ut Alexandrum flumen Oxum superasse cognovit, Dataphernem et Catanen, quibus a Besso maxima fides habebatur, in societatem cogitatae rei adsciscit. Illi promptius adnuunt quam rogabantur, adsumptisque VIII fortissimis iuvenibus talem dolum intendunt. Spitamenes pergit ad Bessum et remotis arbitris comperisse ait se insidiari ei Dataphernen et Catanen, ut vivum Alexandro traderent, agitantes; a semet occupatos esse, vinctos teneri. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi

saec. I.  (ca. 90–96 p.C.n.)

• Ita se res habet: curandum est ut quam optime dicamus, dicendum tamen pro facultate: ad profectum enim opus est studio, non indignatione. Ut possimus autem scribere etiam plura et celerius, non exercitatio modo praestabit, in qua sine dubio multum est, sed etiam ratio: si non resupini spectantesque tectum et cogitationem murmure agitantes expectaverimus quid obveniat, sed quid res poscat, quid personam deceat, quod sit tempus, qui iudicis animus intuiti humano quodam modo ad scribendum accesserimus. Sic nobis et initia et quae secuntur natura ipsa praescribit. —Institutio oratoria Quintiliani

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.Ch.n.)

• At in Chaucis coeptavere seditionem praesidium agitantes vexillarii discordium legionum et praesenti duorum militum supplicio paulum repressi sunt. iusserat id M'. Ennius castrorum praefectus, bono magis exemplo quam concesso iure. deinde intumescente motu profugus repertusque, postquam intutae latebrae, praesidium ab audacia mutuatur: non praefectum ab iis, sed Germanicum ducem, sed Tiberium imperatorem violari. —Annales P. Cornelii Taciti

saec. II.

• decedens ergo ante tempus colonias Latinas de petenda civitate agitantes adiit, et ad audendum aliquid concitasset, nisi consules conscriptas in Ciliciam legiones paulisper ob id ipsum retinuissent. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Circenses autem ludi ideo dicti, vel a circumeundo, vel quod, ubi nunc metae sunt, olim gladii ponebantur quos quadrigae circumibant; et inde dicti Circenses, ab ensibus circa quos currebant. Siquidem et in litore circa ripas fluminum currus agitantes, gladios in ordine in ripae litore ponebant, et erat artis equum circa pericula torquere. Inde et Circenses dicti putantur, quasi circum enses. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis