agitante

Discretiva

agitante dictio est in variis linguis:

• Esperantice: agitante
• Italice: agitante

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
agitante	casus ablativus singularis	participii agitāns

Appellatio pronuntiatusque

API: /a.giˈtan.te/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·gi·tan·te — morphologica: agit-ant-e

Italice

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
agitante	—	praesens	activa	participium	agitare

Appellatio pronuntiatusque

API: /a.d͡ʒiˈtan.te/

Syllabificatio phonetica: a·gi·tan·te — morphologica: agit-ante

Loci

Titus Livius –58…+17

Aulus Cornelius Celsus ca. –25…+50

M. Fabius Quintilianus ca. 35–100

P. Cornelius Tacitus 55–117

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (anno 285–286 u.c.)

• Reliquum noctis adeo tranquilla omnia in castris fuere, ut somni quoque Romanis copia esset. Volscos species armatorum peditum, quos et plures esse et Romanos putabant, fremitus hinnitusque equorum, qui et insueto sedente equite et insuper aures agitante sonitu saeviebant, intentos velut ad impetum hostium tenuit. —Ab urbe condita Titi Livii

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Sic in duas partes ea quoque, quae victu curat, medicina divisa est, aliis rationalem artem, aliis usum tantum sibi vindicantibus, nullo vero quicquam post eos, qui supra comprehensi sunt, agitante, nisi quod acceperat, donec Asclepiades medendi rationem ex magna parte mutavit. Ex cuius successoribus Themison nuper ipse quoque quaedam in senectute deflexit. Et per hos quidem maxime viros salutaris ista nobis professio increvit. —De Medicina Celsi

saec. I.  (ca. 90–96 p.C.n.)

• Quae delectatio aut quod mediocriter saltem docti hominis indicium nisi alia repetitione, alia commoratione infigere, digredi a re et redire ad propositum suum scierit, removere a se, in alium traicere, quae relinquenda, quae contemnenda sint iudicare? Motus est in his orationis atque actus, quibus detractis iacet et velut agitante corpus spiritu caret. —Institutio oratoria Quintiliani

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105–110 p.C.n.)

• trierarchi magno tumultu Vitellii imagines invadunt; et paucis resistentium obtruncatis ceterum vulgus rerum novarum studio in Vespasianum inclinabat. tum progressus Lucilius auctorem se palam praebet. classis Cornelium Fuscum praefectum sibi destinat, qui propere adcucurrit. Bassus honorata custodia Liburnicis navibus Atriam pervectus a praefecto alae Vibennio Rufino, praesidium illic agitante, vincitur, sed exoluta statim vincula interventu Hormi Caesaris liberti: is quoque inter duces habebatur. —Historiae P. Cornelii Taciti