aelurus

E Victionario

Latine[+/-]

Aelurus

Appellatio[+/-]

API: /ae̯ˈluːrus/(classice)
Syllabificatio phonetica: al·lū·rus — morphologica: aelur-us

Notatio[+/-]

Vox Graeca est: αἴλουρος (ailouros).[1]

Nomen substantivum[+/-]

aelūr|us, -ī masc.

  1. Animal speciei parvorum mammiferorum carnivororum familiae Felidarum, fēlēs, venator murum.

Declinatio[+/-]

m. sing. plur.
nom. aelūrus aelūrī I
gen. aelūrī aelūrōrum II
dat. aelūrō aelūrīs III
acc. aelūrum aelūrōs IV
abl. aelūrō aelūrīs VI
voc. aelūre aelūrī V

Dictiones collatae[+/-]

Synonyma

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Animal speciei parvorum mammiferorum carnivororum familiae Felidarumdilatare ▼
Animal speciei parvorum mammiferorum carnivororum familiae Felidarumcollabi ▲

Loci[+/-]

Palingenius
1500-1543
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Qualis viminea dum forte quiescit acanthis
In cavea, mulcens vario sua fata canore,
Ad quam prorepit summisso corpore fallax
Aelurus, miseramque infestans undique terret;
Venator murum aelurus, volucrumque peremptor;
Illa autem metuens rabiem praedonis, in omnes
Obvolitat partes, ac se fugitando tuetur. —Zodiacus vitae M. Palingenii [2][3]

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 118 — aelūrus
  2. 2.0 2.1 Marcelli Palingenii Stellati poetae Zodiacus vitae libri XII, Rotterodami anno 1722. aelurus
  3. 3.0 3.1 Vicicitatio: aelurus.