Jump to content

abloco

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /abˈlokoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ab·lo·cō — morphologica: ab-loc-o

Notatio

[+/-]
← Latine: ab + locō

Verbum transitivum

[+/-]

abloc|ō, -āre, -āvī, -ātum

  1. √ (Domum, agrum) alteri locare.[1]

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

[+/-]

­

Thema Vox activa
abloc- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. ablocō ablocem   ablocābam ablocārem ablocābō  
II. sing. ablocās ablocēs ablocā! ablocābās ablocārēs ablocābis ablocātō!
III. sing. ablocat ablocet   ablocābat ablocāret ablocābit ablocātō!
I. plur. ablocāmus ablocēmus   ablocābāmus ablocārēmus ablocābimus  
II. plur. ablocātis ablocētis ablocāte! ablocābātis ablocārētis ablocābitis ablocātōte!
III. plur. ablocant ablocent   ablocābant ablocārent ablocābunt ablocantō!
Thema Vox passiva
abloc- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. ablocor ablocer   ablocābar ablocārer ablocābor  
II. sing. ablocāris ablocēris ablocāre! ablocābāris ablocārēris ablocāberis ablocātor!
III. sing. ablocātur ablocētur   ablocābātur ablocārētur ablocābitur ablocātor!
I. plur. ablocāmur ablocēmur   ablocābāmur ablocārēmur ablocābimur  
II. plur. ablocāminī ablocēminī ablocāminī! ablocābāminī ablocārēminī ablocābiminī —
III. plur. ablocantur ablocentur   ablocābantur ablocārentur ablocābuntur ablocantor!
Thema Vox activa
ablocāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. ablocāvī ablocāverim ablocāveram ablocāvissem ablocāverō
II. sing. ablocāvistī ablocāveris ablocāverās ablocāvissēs ablocāveris
III. sing. ablocāvit ablocāverit ablocāverat ablocāvisset ablocāverit
I. plur. ablocāvimus ablocāverimus ablocāverāmus ablocāvissēmus ablocāverimus
II. plur. ablocāvistis ablocāveritis ablocāverātis ablocāvissētis ablocāveritis
III. plur. ablocāvērunt ablocāverint ablocāverant ablocāvissent ablocāverint

Verbum infinitum

[+/-]
Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa		 ablocāre ablocāvisse ablocātūrum,
-am, -um esse		 ablocāns   ablocātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva		 ablocārī ablocātum,
-am, -um esse		 ablocātum īrī   ablocātus,
-a, -um		  
Gerundium Gerundivum Supinum
ablocandī ablocandus, -a, -um ablocātum ablocātū

Dictiones collatae

[+/-]

Composita

[+/-]

Translationes

[+/-]

Loci

[+/-]
  • Tanta egestate rei familiaris, ut uxore, et liberis, quos Romae relinquebat, meritorio caenaculo abditis, domum in reliquam partem anni ablocaret. (Sueton. Vitell. 7. 2.) [1]

Fontes

  1. 1 2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 13 — “ABLŎCO, as, avi, atum, are, a. 1.”
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=abloco&oldid=209986"