ablocaret

E Victionario

Discretiva

ablocaret dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
ablocāret tertia singularis imperfectum activa coniunctivus ablocō

Appellatio[+/-]

API: /abloˈkaːret/(classice)
Syllabificatio phonetica: ab·lo·cā·ret — morphologica: ab-loc-aret

Loci[+/-]

  • Tanta egestate rei familiaris, ut uxore, et liberis, quos Romae relinquebat, meritorio caenaculo abditis, domum in reliquam partem anni ablocaret. (Sueton. Vitell. 7. 2.) [1]

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 13 — “ABLŎCO, as, avi, atum, are, a. 1.”