abeo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈabeoː/

(classice)

abeo, abire, abii, abitum

API: /ˈabeo aˈbire ˈabii ˈabitum/

(ecclesiastice)

Syllabificatio phonetica: ab·e·ō — morphologica: ab-e-o

Notatio

← ab + eō.

Verbum intransitivum

ăb|ĕō, -īre, -ĭī vel -īvī, -ĭtum

1. √ Ire a loco; exire; Ire ab aliquo, periculo fugere, a persecutore celare.

Verbum transitivum

ăb|ĕō, -īre, -ĭī vel -īvī, -ĭtum

1. Dimittere de munere.
2. concedere vita, morior.
3. in discussione, Aberrare.
4. Transformare, vertere.
5. de rebus, Evanescere.
6. de sole, luna, sideribus, Occidere.

Coniugatio

Verbum finitum

Thema	Vox activa
ab-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	abeō	abeam		abībam	abīrem	abībō
II. sing.	abīs	abeās	abī!	abībās	abīrēs	abībis	abītō!
III. sing.	abit	abeat		abībat	abīret	abībit	abītō!
I. plur.	abīmus	abeāmus		abībāmus	abīrēmus	abībimus
II. plur.	abītis	abeātis	abīte!	abībātis	abīrētis	abībitis	abītōte!
III. plur.	abeunt	abeant		abībant	abīrent	abībunt	abeuntō!­
Thema	Vox passiva
ab-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
III. sing.	abītur	abeātur		abībātur	abīrētur	abībitur	—

Thema	Vox activa
abi-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	abiī	abierim	abieram	abīssem	abierō
II. sing.	abīstī	abieris	abierās	abīssēs	abieris
III. sing.	abiit	abierit	abierat	abīsset	abierit
I. plur.	abiimus	abierimus	abierāmus	abīssēmus	abierimus
II. plur.	abīstis	abieritis	abierātis	abīssētis	abieritis
III. plur.	abiērunt abiēre	abierint	abierant	abīssent	abierint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	abīre	abīsse	abitūrum, -am, -um esse	abiēns		abitūrus, -a, -um­
Vox passiva	abīrī	abitum, -am, -um esse	abitum īrī		abitus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
abeundī		abeundus, -a, -um			abitum	abitū

Dictiones collatae

• eō, īre

Composita

• adeō, adīre
• anteeō, anteīre
• circumeō, circumīre
• coeō, coīre
• deeō, deīre
• exeō, exīre
• ineō, inīre
• intereō, interīre
• introeō, introīre
• obeō, obīre
• pereō, perīre
• praeeō, praeīre
• praetereō, praeterīre
• prōdeō, prōdīre
• redeō, redīre
• subeō, subīre
• trānseō, trānsīre
• vēneō, vēnīre

Dictiones derivatae

• abitiō
• ābītō, ābītere
• abitus, abitūs

Translationes

Ire a loco	dilatare ▼

Ire a loco	collabi ▲

Anglice: leave (en), go away (en) Germanice: fortgehen (de), abhauen (de) Hispanice: marcharse (es)

Loci

Latinitas Romana

class.

• 63 A.C.: Abiit, excessit, evasit, erupit. —Orationes in Catilinam Ciceronis

saec. I.

• In villos abeunt vestes, in crura lacerti. —Metamorphoses Ovidii

Categoria