abisse

Discretiva

abisse dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
abīsse	—	perfectum	activa	infinitivus	abeō (abīre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈbiːsse/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ab·īs·se — morphologica: ab-isse

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (57 a.C.n. / 697 a.u.)

• Non reprehendo, nec quaero fueritne aliquid pertimescendum: puto suo quemque arbitratu timere oportere. Cur ego non timuerim quaeris? quia te illinc abisse constabat. Cur, cum viri boni non nulli putarint tuto se in senatu esse non posse, ego non idem senserim? —De domo sua ad pontifices oratio Ciceronis

class.

• Magna pars sanitatis est hortatores insaniae reliquisse et ex isto coitu invicem noxio procul abisse. Hoc ut esse verum scias, aspice quanto aliter unusquisque populo vivat, aliter sibi. Non est per se magistra innocentiae solitudo nec frugalitatem docent rura, sed ubi testis ac spectator abscessit, vitia subsidunt, quorum monstrari et conspici fructus est. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae