Pechinum
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈpekinum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: Pe·chi·num — morphologica: Pechin-um
Formae aliae
[+/-]Notatio
[+/-]“Caput septentrionale.” A lingua Sinensis 北京 (Běijīng), hoc est, 北 (běi, septentrio) + 京 (jīng, caput).
Nomen proprium
[+/-]Pechin|um, -i neut.
- Urbs et caput Sinarum.
Declinatio
[+/-]| n. | sing. | plur. | |
|---|---|---|---|
| nom. | Pechinum | — |
I |
| gen. | Pechinī | — |
II |
| dat. | Pechinō | — |
III |
| acc. | Pechinum | — |
IV |
| abl. | Pechinō | — |
VI |
| voc. | Pechinum | — |
V |
| loc. | Pechinī | — |
L |
Dictiones collatae
[+/-]Synonyma
[+/-]Dictiones derivatae
[+/-]Translationes
[+/-]Loci
[+/-]Latinitas nova
[+/-]- 1698: in ea ſunt Octo Urbes præcipuæ nempe Pechinum ſeu Xuntien, Imperii caput, Paotinga. Hochienum, Chintinga, Xunta, Quanpinga, Taminga & Junpinga, ſub quibus 130. urbes min. —Lexicon Universale Iohannis Iacobi Hofmanni [2]
Fontes
Categoriae:
- Linguae Latinae index inversus
- Lingua Latina
- Nomina propria Latina
- Vocabulorum lemmata Latina
- Nomina propria
- Vocabulorum lemmata
- Nomina Latina declinationis 2
- Nomina Latina singularia tantum
- Nomina substantiva Latina
- Substantiva Latina neutralia
- Paginae cum translationibus
- Paginae cum locis
- Paginae Latinae cum locis
- Paginae cum fontibus
- Urbes in Sinis