Jump to content

destruo

E Victionario
(Redirectum de Destruo)

Latine

[+/-]

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈdeːstruoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: dēs·tru·ō — morphologica: de-stru-o

Notatio

[+/-]
← de + struō

Verbum transitivum

[+/-]

dēstrŭ|ō, -ĕre, dēstrūxī, dēstrūctum

  1. √ In partes aliquid redigere.
    aedificium destruere
  2. (Fig.) delēre.
    hostem destruere

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
dēstru- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. dēstruō dēstruam   dēstruēbam dēstruerem dēstruam  
II. sing. dēstruis dēstruās dēstrue! dēstruēbās dēstruerēs dēstruēs dēstruitō!
III. sing. dēstruit dēstruat   dēstruēbat dēstrueret dēstruet dēstruitō!
I. plur. dēstruimus dēstruāmus   dēstruēbāmus dēstruerēmus dēstruēmus  
II. plur. dēstruitis dēstruātis dēstruite! dēstruēbātis dēstruerētis dēstruētis dēstruitōte!
III. plur. dēstruunt dēstruant   dēstruēbant dēstruerent dēstruent dēstruuntō!
Thema Vox passiva
dēstru- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. dēstruor dēstruar   dēstruēbar dēstruerer dēstruar  
II. sing. dēstrueris dēstruāris dēstruere! dēstruēbāris dēstruerēris dēstruēris dēstruitor!
III. sing. dēstruitur dēstruātur   dēstruēbātur dēstruerētur dēstruētur dēstruitor!
I. plur. dēstruimur dēstruāmur   dēstruēbāmur dēstruerēmur dēstruēmur  
II. plur. dēstruiminī dēstruāminī dēstruiminī! dēstruēbāminī dēstruerēminī dēstruēminī —
III. plur. dēstruuntur dēstruantur   dēstruēbantur dēstruerentur dēstruentur dēstruuntor!
Thema Vox activa
dēstrūx- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. dēstrūxī dēstrūxerim dēstrūxeram dēstrūxissem dēstrūxerō
II. sing. dēstrūxistī dēstrūxeris dēstrūxerās dēstrūxissēs dēstrūxeris
III. sing. dēstrūxit dēstrūxerit dēstrūxerat dēstrūxisset dēstrūxerit
I. plur. dēstrūximus dēstrūxerimus dēstrūxerāmus dēstrūxissēmus dēstrūxerimus
II. plur. dēstrūxistis dēstrūxeritis dēstrūxerātis dēstrūxissētis dēstrūxeritis
III. plur. dēstrūxērunt dēstrūxerint dēstrūxerant dēstrūxissent dēstrūxerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		dēstruere dēstrūxisse dēstrūctūrum,
-am, -um esse 		dēstruēns   dēstrūctūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		dēstruī dēstrūctum,
-am, -um esse 		dēstrūctum īrī   dēstrūctus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
dēstruendī dēstruendus, -a, -um dēstrūctum dēstrūctū

Dictiones collatae

[+/-]

Antonyma · contraria

Dictiones derivatae

[+/-]

Translationes

[+/-]
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=destruo&oldid=208897"