Balderus

Latine

Formae aliae

Baldurus, Baldrus

Notatio

← Nordica Antiqua baldr “princeps; Balderus”

Nomen proprium

Baldĕr|us, -ī masc.

Deus Germanicus, filius Othini. Etiam ut praenomen virile apud Germanos adhibetur.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	Baldĕrus	—	I
gen.	Baldĕrī	—	II
dat.	Baldĕrō	—	III
acc.	Baldĕrum	—	IV
abl.	Baldĕrō	—	VI
voc.	Baldĕre	—	V

Translationes

Anglice

Balder ☞en

Esperantice

Balduro ☞eo

Germanice

Balder masc. ☞de

Islandice

Baldur ☞is (Islandice nomen)

Polonice

Baldur masc. ☞pl

Ruthenice

Бальдр (baldr, masc.) ☞ru

Loci

Saxo

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas media

saec. XII.

Saxo Grammaticus, Gesta Danorum:

Accidit autem, ut Othini filius Balderus Nannae corpus abluentis aspectu sollicitatus infinito amore corriperetur.