-ko

Finnice

Formae aliae

•  -kö  (secundum harmoniam vocalium)

Suffixum

-ko

1. (suffixum qui mutat verbum/dictionem/vocabulum in quaestionem quam -ne)

   Oletko kotona?

   Esne domo?

   –Pysähtykää! –Mekö?

   –Sistite! –Spectasne ad nos?

Usus

Quaestiones cum verbo "non" (finnice ei): suffixum -kö coniugitur cum verbo "ei" et principalis verbum est in modo imperativo (secundae personae, singularis).

Etkö näe, mitä Juudan kaupungeissa ja Jerusalemin kaduilla tehdään?

nonne vides quid isti faciant in civitatibus Iuda et in plateis Hierusalem – Ier 7,17