domo

E Victionario
Jump to navigation Jump to search

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈdomoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: do·mō — morphologica: dom-o

Notatio[+/-]

← a lingua Protoitalica: *domaō ← a lingua Protoindoeuropaea: *demh₂-

Verbum transitivum[+/-]

dom|ō, -āre, -uī, -itum [1]

  1. √ (Proprie beluas, feras, elephantos, leones) mansuefacere adeoque subigere.
  2. (Translatē) rem aliquam, aut homines feritate, duritia, vel contumacia resistentes vincere.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
dom- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. domō domem   domābam domārem domābō  
II. sing. domās domēs domā! domābās domārēs domābis domātō!
III. sing. domat domet   domābat domāret domābit domātō!
I. plur. domāmus domēmus   domābāmus domārēmus domābimus  
II. plur. domātis domētis domāte! domābātis domārētis domābitis domātōte!
III. plur. domant doment   domābant domārent domābunt domantō!
Thema Vox passiva
dom- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. domor domer   domābar domārer domābor  
II. sing. domāris domēris domāre! domābāris domārēris domāberis domātor!
III. sing. domātur domētur   domābātur domārētur domābitur domātor!
I. plur. domāmur domēmur   domābāmur domārēmur domābimur  
II. plur. domāminī domēminī domāminī! domābāminī domārēminī domābiminī —
III. plur. domantur domentur   domābantur domārentur domābuntur domantor!
Thema Vox activa
domu- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. domuī domuerim domueram domuissem domuerō
II. sing. domuistī domueris domuerās domuissēs domueris
III. sing. domuit domuerit domuerat domuisset domuerit
I. plur. domuimus domuerimus domuerāmus domuissēmus domuerimus
II. plur. domuistis domueritis domuerātis domuissētis domueritis
III. plur. domuērunt domuerint domuerant domuissent domuerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		domāre domuisse domitūrum,
-am, -um esse 		domāns   domitūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		domārī domitum,
-am, -um esse 		domitum īrī   domitus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
domandī domandus, -a, -um domitum domitū

Dictiones derivatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

Mansuefacere adeoque subigeredilatare ▼
Mansuefacere adeoque subigerecollabi ▲
Rem aliquam, aut homines feritate, duritia, vel contumacia resistentes vinceredilatare ▼
Rem aliquam, aut homines feritate, duritia, vel contumacia resistentes vincerecollabi ▲

Discretiva

domo dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

domō[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
domō casus dativus singularis substantivi domus
domō casus ablativus singularis substantivi domus
Appellatio[+/-]
API: /ˈdomoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: do·mō — morphologica: dom-o

Hispanice[+/-]

domo[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
domo prima singularis praesens activa indicativus domar
Appellatio[+/-]
API: [ˈdomo]
Syllabificatio phonetica: do·mo — morphologica: dom-o

Italice[+/-]

domo[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
domo prima singularis praesens activa indicativus domare
Appellatio[+/-]
API: /ˈdɔmo/
Syllabificatio phonetica: do·mo — morphologica: dom-o

Lusitane[+/-]

domo[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
domo prima singularis praesens activa indicativus domar
Appellatio[+/-]
API: [ˈdomu](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: do·mo — morphologica: dom-o

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43 		C. Plinius Secundus
23-79 		Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (51 a.C.n. / 703 a.u.)

  • Nec hercule umquam tam diu ignarus rerum mearum fui, quid de Caesaris, quid de Milonis nominibus actum sit; ac non modo nemo domo sed ne Roma quidem quisquam, ut sciremus in re publica quid ageretur. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [2][3]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • ac ne uno quidem denario, si adimerentur, emptam volente Domitio, Crassus: «Utrumne igitur ego sum,» inquit, «quaeso, Domiti, exemplo gravis et ipsa mea censura notandus, qui domo, quae mihi hereditate obvenit, comiter habitem, an tu, qui sex arbores |LX| aestimes?» —Naturalis historia Plinii [4]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

  • Ipsa virginitatis commendatio iure meritoque omnibus maritis acceptissima est. Nam quodcumque aliud in dotem acceperis, potes, cum libuit, ne sis beneficio obstrictus, omne ut acceperas retribuere: pecuniam renumerare, mancipia restituere, domo demigrare, praediis cedere; sola virginitas cum semel accepta est, reddi nequitur, sola apud maritum ex rebus dotalibus remanet. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [5][3]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 194 — “DŎMO, mas, mŭi, mĭtum, mare, a. 1.”
  2. ↑ 2.0 2.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber quintus. Ep. 10 [1] — domo
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 Vicicitatio: domo.
  4. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XVII, cap. 1, [4] — domo
  5. ↑ 5.0 5.1 Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 5. Sectio 92. Versus 7 — domo
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=domo&oldid=217892"