Jump to content

triginta unus

E Victionario

Latine

XXXI
Cardinalis:trīgintā ūnus
Ordinalis:trīcēsimus prīmus
Adverbium:trīciēs semel
Distributivus:trīcēnī singulī
Proportionalis:
Multiplicativus:
Collectivus:
XXXXXXIXXXII
(XXX) trīgintā  trīgintā ūnus  trīgintā duo (XXXII)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /triːˈgin.taː ˈuːnus/(classice)
Syllabificatio phonetica: trī·gin·tā ū·nus morphologica: triginta un-us

Numerus cardinalis

[+/-]

trīgintā ūnus (indeclinabilis; numerales: 31)

  1. Triginta et alius. Numerus XXXI.

Dictiones collatae

[+/-]

Synonyma

[+/-]

Composita

[+/-]

Translationes

[+/-]

Loci

Plinius minor
61-113
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

saec. I.

  • ‘Studiosi tres’, in sex volumina propter amplitudinem divisi, quibus oratorem ab incunabulis instituit et perficit. ‘Dubii sermonis octo’: scripsit sub Nerone novissimis annis, cum omne studiorum genus paulo liberius et erectius periculosum servitus fecisset. ‘A fine Aufidi Bassi  triginta unus .’ ‘Naturae historiarum triginta septem’, opus diffusum eruditum, nec minus varium quam ipsa natura. —Epistulae Plini minoris [1]

Vide etiam: triginta unus (Vicicitatio)

Fontes

  1. Gaius Plinius Caecilius Secundus - Epistularum libri decem. (Bibliotheca Augustana): Liber tertius, Epistula 5, [6] triginta unus