tormina

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈtor.mi.na/

(classice)

Syllabificatio phonetica: tor·mi·na — morphologica: tormin-a

Notatio

← Latine: torqueō (torquēre)

Nomen substantivum

torm|ĭna, -ĭnum neut. plur.

1. (Propriē) tortūra ventris, acria intestinorum tormenta.
2. (Translatē) acres dolores ex alio morbo.

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	—	tormina	I
gen.	—	torminum	II
dat.	—	torminibus	III
acc.	—	tormina	IV
abl.	—	torminibus	VI
voc.	—	tormina	V

Dictiones collatae

• tormentuōsus
• tormentum

Dictiones derivatae

• torminālis, tormināle
• torminōsus

Translationes

Tortura ventris	dilatare ▼

Tortura ventris	collabi ▲

Anglice: bellyache (en); dysentery (en) Germanice: Bauchgrimmen (de) m, Bauchschmerzen (de) m, pl; Ruhr (de) f Italice: dolori intestinali (it) m, pl

Acres dolores ex alio morbo	dilatare ▼

Acres dolores ex alio morbo	collabi ▲

Anglice: colic (en) Germanice: Kolik (de) f Italice: coliche (it) f, pl

Discretiva

tormina dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
tormina	casus accusativus pluralis	substantivi tormina
tormina	casus vocativus pluralis	substantivi tormina

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈtor.mi.na/

(classice)

Syllabificatio phonetica: tor·mi·na — morphologica: tormin-a

Loci

M. Porcius Cato -234…-149

Aulus Cornelius Celsus ca. -25…+50

C. Plinius Secundus 23–79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

antiq.

• Tormina quibus molesta erunt, sic facito. Brassicam macerato bene, postea in aulam coicito, defervefacito bene. Ubi cocta erit bene, aquam defundito. Eo addito oleum bene et salis paululum et cuminum et pollinum polentae. Postea ferve bene facito. Ubi ferverit, in catinum indito. Dato edit, si poterit, sine pane; si non, dato panem purum ibidem madefaciat. Et si febrim non habebit, dato vinum atrum bibat; cito sanus fiet. —De agri cultura M. Porci Catonis

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Frigus modo nervorum distentionem, modo rigorem infert; illud spasmos, hoc tetanos Graece nominatur; nigritiem in ulceribus, horrores in febribus excitat. In siccitatibus acutae febres, lippitudines, tormina, urinae difficultas, articulorum dolores oriuntur; per imbres longae febres, alvi deiectiones, angina, cancri, morbi comitiales, resolutio nervorum (paralysin [παράλυσιν] Graeci nominant). —De Medicina Celsi

• Proxima his inter intestinorum mala tormina esse consueverunt: δυσεντερία Graece vocatur. Intus intestina exulcerantur; ex his cruor manat isque modo cum stercore aliquo semper liquido, modo cum quibusdam quasi muccosis excernitur, interdum simul quaedam carnosa descendunt; frequens deiciendi cupiditas dolorque in ano est. Cum eodem dolore exiguum aliquid emittitur atque eo quoque tormentum intenditur; idque post tempus aliquod levatur exiguaque requies est; somnus interpellatur; febricula oritur; —De Medicina Celsi

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Cicer et silvestre est, foliis simile, odore gravi. si largius sumatur, alvus solvitur et inflatio contrahitur et tormina. tostum salubrius habetur. cicercula etiamnum magis in alvo proficit. farina utriusque ulcera manantia capitis sanat, efficacius silvestris, item comitiales et iocinerum tumores et serpentium ictus. —Naturalis historia Plinii

• 77: Cicer et silvestre est, foliis simile, odore gravi. si largius sumatur, alvus solvitur et inflatio contrahitur et tormina. —Naturalis Historia Plinii Maioris

• Tormina discutit quodcumque panaces, Vettonica praeterquam a cruditate, peucedani sucus et inflationes, ructus gignens, acori radix, daucum vel si lactucae modo sumatur. ladanum Cyprium potum interaneorum vitiis occurrit, Gentianae farina ex aqua tepida fabae magnitudine, plantago mane sumpta II lingulis et tertia papaveris in vini cyathis IIII non veteris. datur et in somnum euntibus addito nitro vel polenta, si multo post cibum detur. colo infunditur hemina suci vel in febri. —Naturalis historia Plinii