tectum

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈteːktum/, [ˈteːktũ](classice)
Syllabificatio phonetica: tēc·tum — morphologica: tect-um

Notatio[+/-]

Latine: tegō, tegere

Nomen substantivum[+/-]

tēct|um, -ī neut.

  1. √ Id, quod tegit, tegmen, praecipuē domōrum.[1]

Declinatio[+/-]

n. sing. plur.
nom. tēctum tēcta I
gen. tēctī tēctōrum II
dat. tēctō tēctīs III
acc. tēctum tēcta IV
abl. tēctō tēctīs VI
voc. tēctum tēcta V

Dictiones collatae[+/-]

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Discretiva

tectum dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
tēctum
supinum­ accusativo tegō (tegere)
Forma Modus flexurae originis
tēctum casus accusativus singularis · genus masculinum participii tēctus
tēctum casus nominativus singularis · genus neutrum participii tēctus
tēctum casus accusativus singularis · genus neutrum participii tēctus
tēctum casus vocativus singularis · genus neutrum participii tēctus

Appellatio[+/-]

API: /ˈteːktum/(classice)
Syllabificatio phonetica: tēc·tum — morphologica: tect-um

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 673 — TECTUM, i, n.