tegere

Discretiva

tegere dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
tegere	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	tegō (tegere)
tegere	—	praesens	activa	infinitivus	tegō

API: /ˈte.ge.re/

Syllabificatio phonetica: te·ge·re — morphologica: teg-ere

Apuleius
ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

Item milium et sesima et cetera similiter aequis fere diebus, praeterquam siquid regio aut tempestas viti attulit, quo minus ita fiat. Quae in seminario nata, si loca erunt frigidiora, quae molli natura sunt, per brumalia tempora  tegere  oportet fronde aut stramentis. Si erunt imbres secuti, videndum necubi aqua consistat; venenum enim gelum radicibus tenellis. —De agricultura Varronis ^[1]^[2]

saec. II. (ca. 158 p.C.n.)

Id adeo factum, quod et tu rusticando obscurus es et ego discendo occupatus. Ita et tibi umbra ignobilitatis a probatore obstitit, et ego numquam studui male facta cuiusquam cognoscere, sed semper potius duxi mea peccata  tegere  quam aliena indagare. Igitur hoc mihi adversum te usu venit, quod qui forte constitit in loco lumine conlustrato atque eum alter e tenebris prospectat. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei ^[3]^[2]

↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Varro
1 2 Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named q
↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Apuleius