ruentia

Discretiva

ruentia dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
ruentia	casus nominativus pluralis · genus neutrum	participii ruēns
ruentia	casus accusativus pluralis · genus neutrum	participii ruēns
ruentia	casus vocativus pluralis · genus neutrum	participii ruēns

API: /ruˈentia/

Syllabificatio phonetica: ru·en·ti·a — morphologica: ru-ent-ia

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Ita intus fumo ac vapore ad duo milia armatorum, ruentia novissime in ipsas flammas, dum evadere tendunt, absumpta. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber X, caput 1, [6] — ruentia
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: ruentia.