resoluti

Discretiva

resoluti dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

resolūtī

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
resolūtī	casus genitivus singularis · genus masculinum	participii resolūtus
resolūtī	casus genitivus singularis · genus neutrum	participii resolūtus
resolūtī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii resolūtus
resolūtī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii resolūtus

Appellatio pronuntiatusque

API: /resoˈluːtiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: re·so·lū·tī — morphologica: re-solut-i

Italice

resoluti

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
resoluti	forma pluralis	adiectivi resoluto

Appellatio pronuntiatusque

API: /resoˈluti/

Syllabificatio phonetica: re·so·lu·ti — morphologica: re-solut-i

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• De quo dubitari in eiusmodi re non oportet: satius est enim anceps auxilium experiri quam nullum; idque maxime fieri debet, ubi nervi resoluti sunt; ubi subito aliquis ommutuit; ubi angina strangulatur; —De Medicina Celsi

saec. I.

• semen eius in umbra siccatum tunditur et in pastillos digeritur; hi resoluti dantur in vini albi cyathis ternis tricenis diebus ad lienem, eumque urina cruentata aut per alvum absumit, quod intellegitur a decimo statim die. —Naturalis historia Plinii