resoluto

Discretiva

resoluto dictio est in variis linguis:

• Hispanice: resoluto
• Italice: resoluto
• Lusitane: resoluto

Formae affines

Latine

resolūtō

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
resolūtō	casus dativus singularis · genus masculinum	participii resolūtus
resolūtō	casus ablativus singularis · genus masculinum	participii resolūtus
resolūtō	casus dativus singularis · genus neutrum	participii resolūtus
resolūtō	casus ablativus singularis · genus neutrum	participii resolūtus

Appellatio pronuntiatusque

API: /resoˈluːtoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: re·so·lū·tō — morphologica: re-solut-o

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Galliae et Hispaniae frumento in potum resoluto quibus diximus generibus spuma ita concreta pro fermento utuntur, qua de causa levior illis quam ceteris panis. —Naturalis historia Plinii