quaerendas
Discretiva
quaerendas dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
quaerendās | casus accusativus pluralis · genus femininum | gerundivi quaerendus |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /kwae̯ˈrendaːs/ (classice) - Syllabificatio phonetica: quae·ren·dās — morphologica: quaer-end-as
Loci[+/-]
Titus Livius -58/+17 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana[+/-]
- A. Manlio Torquato Sardinia obvenerat: at nequiit ire in provinciam, ad res capitalis quaerendas ex senatus consulto retentus. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XLV, caput 16, [3] — quaerendas
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: quaerendas.