petendae

E Victionario

Discretiva

petendae dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
petendae casus genitivus singularis · genus femininum gerundivi petendus
petendae casus dativus singularis · genus femininum gerundivi petendus
petendae casus nominativus pluralis · genus femininum gerundivi petendus
petendae casus vocativus pluralis · genus femininum gerundivi petendus

Appellatio[+/-]

API: /peˈtendae̯/(classice)
Syllabificatio phonetica: pin·gen·dae — morphologica: pet-end-ae

Loci[+/-]

Titus Livius -58/+17 L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4-70
C. Plinius Secundus 23-79 P. Cornelius Tacitus
55-117
antiq. class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Ceterum Heraclea capta fregit tandem animos Aetolorum, et paucos post dies quam ad bellum renovandum acciendumque regem in Asiam miserant legatos, abiectis belli consiliis pacis petendae oratores ad consulem miserunt. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

saec. I.

  • Quae cum in gregem incidit, confestim mutandus est caeli status, et in plures partes distributo pecore longinquae regiones petendae sunt, atque ita segregandi a sanis morbidi, ne quis interveniat, qui contagione ceteros labefaciat. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [3][2]

saec. I.

  • vertit oleae ante pedes satae, vertit tiliae ad mille usus petendae, vertit populi albae etiam vitibus nuptae. adhuc parum est. «ulmum, inquit, vite dotatam habes: et huius vertam. pabulo folia eius stringis aut deputas: aspice et tenes sidus. alia parte caelum respiciunt quam qua spectavere pridie.» —Naturalis historia Plinii [4][2]

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 116 p.C.n.)

  • Tum exuto iustitio reditum ad munia, et Drusus Illyricos ad exercitus profectus est, erectis omnium animis petendae e Pisone ultionis et crebro questu, quod vagus interim per amoena Asiae atque Achaiae adroganti et subdola mora scelerum probationes subverteret. —Annales P. Cornelii Taciti [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXXVI, caput 27, [1] — petendae
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: petendae.
  3. 3.0 3.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber sextus. Caput V. [1]  — petendae
  4. 4.0 4.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber 38, cap. 68, [266] — petendae
  5. 5.0 5.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber III. [7] — petendae