parares

Discretiva

parares dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

parārēs

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
parārēs	secunda singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	parō (parāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /paˈraːreːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pa·rā·rēs — morphologica: par-ares

Hispanice

parares

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
parares	secunda singularis	futurum	activa	coniunctivus	parar

Appellatio pronuntiatusque

API: [paˈɾaɾes]

Syllabificatio phonetica: pa·ra·res — morphologica: par-ares

Lusitane

parares

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
parares	secunda singularis	futurum	activa	coniunctivus	parar
parares	secunda singularis	—	activa	infinitivus	parar

Appellatio pronuntiatusque

API: [pɜˈɾaɾɨʃ]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: pa·ra·res — morphologica: par-ares

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58…+17

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (51 a.C.n. / 703 a.u.)

• Ut video, causa haec integra in proximum annum transferetur et, quantum divino, relinquendus tibi erit qui provinciam obtineat; nam non expeditur successio, quoniam Galliae, quae habent intercessorem, in eandem condicionem quam ceterae provinciae vocantur. Hoc mihi non est dubium; quo tibi magis scripsi ut ad hunc eventum te parares. —Epistolae ad Familiares Ciceronis

class.

• Si aperta ianua fuisset, funus meum parares hoc tempore, pater, quo querentem audis. Nihil ego, tamquam accusator, criminose nec dubia argumentis colligendo ago. —Ab urbe condita Titi Livii

class.  (ca. 2 p.C.n.)

• flumina pauca vides de magnis fontibus orta:

plurima collectis multiplicantur aquis.

si cito sensisses, quantum peccare parares,

non tegeres vultus cortice, Myrrha, tuos. —Remedia amoris Ovidii Nasonis