oratio
Jump to navigation
Jump to search
Latine[+/-]
Appellatio[+/-]
API: /oːˈraːtioː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ō·rā·ti·ō — morphologica: orat-io
Notatio[+/-]
Nomen substantivum[+/-]
ōrāti|ō, -ōnis fem. [1][2][3][4][5]
- Compositum ex pluribus dictionibus, seu vocibus, quo homines animi sui sensa exprimunt.[1]
Declinatio[+/-]
f. | sing. | plur. | |
---|---|---|---|
nom. | ōrātiō | ōrātiōnēs | I |
gen. | ōrātiōnis | ōrātiōnum | II |
dat. | ōrātiōnī | ōrātiōnibus | III |
acc. | ōrātiōnem | ōrātiōnēs | IV |
abl. | ōrātiōne | ōrātiōnibus | VI |
voc. | ōrātiō | ōrātiōnēs | V |
Dictiones collatae[+/-]
Dictiones derivatae[+/-]
Composita
Translationes[+/-]
Compositum ex pluribus dictionibus
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 510 — “ŌRĀTĬO, f. 3. (oro)”
- ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 658 — “ōrātĭo, ōnis, f. [oro]”
- ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — ōrātio, ōnis, f. (ōro) (tom. 2, p. 1384)
- ↑ Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — oratio
- ↑ Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — oratio